สองคนหนึ่งใจ
ประสบการณ์เสียวเรื่อง สองคนหนึ่งใจ เล่าเรื่องเสียว
ผมเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง มี สุข เศร้า เหงา เซ็ง เหมือนคนทั่วไป เรื่องราว ของ ผม เริ่มจาก...... โรงเรียนมัธยมต่างจังหวัด ม. ปลาย ผมต้องย้ายมาเรียนโรงเรียนใหม่เพราะใกล้บ้าน ( ม.ต้นอยู่กับยาย แต่ยายเสีย จึงกลับมาอยู่กะแม่) วันแรกของเปิดเทอม ทุกคนในห้องรู้จักกัน หมด ยกเว้นปาย (ลืมบอก ผมชื่อปาย )เพราะมาจากที่อื่นทุกคนจองที่นั่งกันหมด เหลือแต่ตัวหน้าสุด (สงสัยกลัวครู) ผมจำใจต้องนั่ง หน้าสุด ว่างอีกตัวข้างๆผม( แบบว่านั่งเป็นคู่ๆอ่ะ)‘ที่เนี่ย ว่างป่าว’ เสียงใครคนหนึ่งถาม‘ อือ ว่าง เด่ะ’‘นั่งด้วยนะ’‘ ได้สิ ตามบาย’ ก้มลงดูรองเท้า ไม่ได้สนใจคนถาม‘เราชื่อ เอ นายอ่ะ’‘ชื่อปาย’ แหงนหน้ามามอง ชะงัก คนไรวะดูดี สูงขาว แต่เข้ม โดยเพาะเวลายิ้ม จากวันนั้นมาก็ได้นั่งกะเอ ทุกวัน จนเริ่มรู้จักกันมากขึ้น เริ่มใช้คำว่ามึงและกู กะมัน เริ่มรู้จักเพื่อนในห้องมากขึ้น จากวันนั้นก็ไปไหนมาไหนกะเอ ตลอด กินข้าว ห้องน้ำ (ไปเป็นกลุ่มนะ 555) วันหนึ่งจารย์ให้ทำคณิต บนกระดาน มันทำไม่ได้ จารย์ให้หาตัวช่วย มันเรียกผมออกไปช่วย‘เหี้ย ทำไมเรียกกูวะ’ มันยิ้ม ‘กูรู้ว่ามึงทำได้’ ‘ข้อนี้มันยาก กูไม่แน่ใจ’ คุยกันสองคน‘ จารย์ครับ สองคนนั้นจีบกันหน้าห้องครับ’เสียงหนึ่งสอดขึ้นมา ในห้องโห่กันหมด ผมงี้อายมากหันไปทางมัน มันยิ้ม ยักคิ้ว ‘ไอ้เหี้ย’(นึกในใจ)แล้วก็ช่วยมานทำเลขจนเสร็จ‘เย็นนี้ไปโรงยิมนะ’ มันบอก ‘ไปไม’ ผมถาม ‘เหอะน่า เด๋วรู้เอง’ (อะไรของมันวะ)นึกในใจ แต่ก็ไปอยู่ 55555โรงยิมวันนั้น มีชกมวย 2 คู่ คู่ที่สอง ผมอึ้ง เพราะเป็นเอ ชกกะ นักเรียนอีกห้อง (มันเป็นนักมวยหรือวะเนี่ย) (หน้าไม่ให้เลย ดูสำอางมาก) ครั้งแรกที่เห็นมันถอดเสื้อ กล้ามท้อง ขาว (ตุบๆๆๆๆ ทำไมใจเต้นแรงอย่างงี้วะกู) พอมันไหว้ครูเสร็จ เหมือนมันมองหาใคร‘เอ ห้อง 7 โครตเท่เลย’ เสียงผู้หญิงข้างๆผมพูด ‘ช่ายๆๆ’ อีกคนตอบ ‘ชั้นต้องเอามาเป็นแฟนให้ได้’ เห้อ พูดออกมาได้ช่างไม่อายเลยผู้หญิงพวกนี้‘แกๆ เอมองมาทางนี้ ยิ้มด้วยแก หล่อมาก’ ผมมองขึ้นไปบนเวทีตามเสียงพูด หน้าร้อนๆ ผมมั่นใจว่ามันไม่ได้ยิ้มให้พวกนั้นนั่งดูมันชกมวยจนจบ มันชนะ แต่ก็อาการหนักเหมือนกัน หน้าเงี้ยมีแต่รอยหมัดผมกำลังจะเดินกลับบ้าน ‘ปายๆ อย่าเพิ่งไป ไอ้เอ มันบอกรอมันก่อน’ ‘รอทำไม’ ‘ไม่รู้’ ‘เออๆ’นั่งรอมัน 10 กว่านาที มันเดินออกมา ตกใจ‘เอ้ย ไมหน้าแกช้ำมากขนาดนี่เนี่ย’ ปายถาม‘ ก็ไอ้นั่น หมัด หนักมากเด่ะ’ เอตอบ‘เออๆ ไปให้แม่กูดูให้นะ’ ( แม่ผมเป็นพยาบาล) ไปถึงบ้าน ไม่มีใครอยู่เลย เอาน้ำแข็งมาประคบให้มัน‘โอ้ยๆๆ เบาๆๆ มันเจ็บนะ’ ‘สมน้ำหน้า’ ‘ไหน ดูในปากสิ มีแผลป่าว’ ก้มลงไปดูระยะใกล้มาก ได้ยินเสียงหายใจของมันชัดมาก เหลือบตาไปมอง มันจ้องหน้าผมอยู่ ผมก็เลยจ้องมันคืน ใจผมทำไมเต้นแรงงี้เนี่ย จ้องกันสักพัก รู้สึกว่าระยะห่างมันใกล้เข้ามาทุกที เป็นไอ้เอ ! มันขยับหน้าเข้ามาใกล้ขยับหนีสิวะ ไอ้ปาย (นึกในใจ) รู้สึกถึงปลายจมูกมันแตะที่แก้มแล้ววว มันหอมแก้มผม!!!!! มันเริ่มขยับริมฝีปากมา จนแตะริมฝีปากผม!!! มันจูบผม!!!!‘ ปายๆๆๆ อยู่หรือป่าวลูก’ ผมรีบผลักมันออกไป‘คร้าบบบบ’ ผมรีบตอบแม่ แม่กลับมาทันเวลาพอดี( หรือป่าวเนี่ย) แม่เห็นหน้าไอ้เอ ก็ตกใจ ถามใหญ่ว่าไปทำไรมา พอรู้เรื่องแม่ก็ทำแผลให้มันเย็นนั้น มันเลยทานข้าวบ้านผม ‘แล้วกลับบ้านยังไงล่ะ’ แม่ถามมัน ‘เอ่อ ไม่รู้ครับ มอร์ไซ ผมจอดในโรงเรียน แต่ตอนนี้ประตู ปิดแล้วครับ’ มันตอบ ‘ ผมนอนที่นี่ได้ไหมครับ’ มันถามแม่ แต่มองมาที่ผม‘ไม่ได้’ ผมตอบ มันหน้าเสีย ‘ได้สิจ๊ะ’ แม่พูด ( แม่นะแม่ ฉีกหน้าลูกซะ) ไอ้เอมันยิ้ม ยักคิ้วให้ผม‘นอนห้องพี่ปอม ก็ได้ วันนี้พี่ปอมไม่อยู่’ แม่บอก ( 555555555555 ผมแอบหัวเราะ กูรู้ว่ามึงคิดไร)มันหน้าจ๋อยไป พร้อมตอบ ‘ครับ’ เป็นว่าคืนนั้นมันก็นอนบ้านผม แต่คนละห้อง คริ คริ คริ แต่ว่าพรุ่งนี้มีเรียนอยู่ ผมเลยต้องรีบซักชุดนักเรียนให้มัน อบแห้ง แล้ว รีดให้ ตอนรีดผ้า มันก็มา ทำหน้ากวนๆข้างผมถามโน้น ถามนี่ ตลอด‘ตอนเย็นทำไร’ ผมถามมัน“ทำไร” มันตอบ ทำหน้าเฉย แอบยิ้ม“ก้อ.........”ผมชะงัก“พูดมาเด่ะ” มันยิ้มมอย่างเจ้าเล่ห์“เออๆๆ แล้วไป” แล้วมันก็ผิวปากเดินออกไป “นอนดีกว่า” ผมบอกไม่ถูกว่าดีใจ หรือยังไง กันแน่ ทำไมไม่โกรธมันล่ะ บอกไม่ถูก ในตอนนั้นจากวันนั้น ปายก็ไปดูมันซ้อมมวยป็นประจำ วันไหนที่ปายไป เอมันจะซ้อมนานมากๆๆ(เพื่อนมันบอก) และผมก็รู้สึกว่ามันแปลกไป เวลามันซื้อไรมาก็มักเอามาเผื่อผม ส่วนผมนะเหรอ กินคนเดวดีก่า 555555 เดือนหนึ่งผ่านไป วันหนึ่งผมอยู่กะมันในห้อง วันวาเลนไทน์ มันได้ดอกไม้จากสาวๆเยอะมาก ผมก็ได้พอสมควร เพราะผมเองก็หน้าตาใช้ได้เหมือนกัน ( หลงตังเองป่าวเนี่ย ) มันเอาสติดเกอร์มาติดให้ผม แล้วโน้มหน้ามาหอมแก้มผม เร็วมากผมหลบไม่ทัน แต่กะลังจะโดดถีบมัน“หวานกันจังนะ” เสียงใครบางคน ดังมาจากประตูห้อง“เอ้ย” ผมตกใจสุดชีวิต ก็ คนที่เดินเข้ามา หน้าตาเหมือนไอ้เอเด่ะเลย ยังกะแกะออกมาจากพิมเดวกัน“ไอ้โอ!!” เอพูด ( ไอ้โอ ใคร วะ ไหงหน้าเหมือนมันอย่างงี้ ) ผมนึกในใจคนที่ชื่อไอ้โอ มันยิ้ม (ให้ตายเด่ะ ยิ้มก็เหมือนกันด้วย ) งงเลยตูทีนี้“จะไม่แนะนำให้กูรู้จักเพื่อนมึงเหรอวะ เอ” ไอ้โอพุด มองมาที่ผม ยิ้มอย่างไงไม่รู้บอกไม่ถูก“มาได้ไงเนี่ย” เอถามมันพร้อมโอบไหล่ผม ตอนนั้นผมยังงงเป็นไก่ตาแตกอยู่“ เหาะมามั้ง” “ ใครเนี่ย” มันถามซ้ำ“อ๋อ คนนี้ชื่อปาย” มันแนะนำผมให้ไอ้โอ“แล้วนี่ โอ ฝาแฝดเรา” เอบอกผม( ฝาแฝด ไอ้เอมีฝาแฝด!! อะไรเนี่ย มีอะไรให้ตูแปลกใจตลอด )“แม่ ให้ย้ายมาเรียนที่เดวกัน พรุ่งนี้กูจะมาเรียนที่ห้องนี้เหมือนมึง” โอพูดกะเอ แต่มันมองผมไงพิกล ยิ้มมุมปาก“แม่ให้มาเรียกมึงกลับบ้านพร้อมกัน เอามอไซค์ ไว้ที่นี่แหล่ะ กลับรถแม่” มันคุยกันสองคน“ไปเหอะ แม่รอนานแล้ว” “ ไปก่อนนะปาย ยินดีที่ได้รู้จัก เจอกันพรุ่งนี้ ขอตัวไอ้เอไปก่อนนะ แต่หัวใจ.......”“ไอ้โอ” เอตวาดใส่โอ ไอ้โอหัวเราะและ เดินออกไป สักพัก เอก็เดินตามออกไป แต่รู้สึกว่าเอจะเครียดๆไงไม่รู้(ความรู้สึกมันบอก)..............วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ ง่วงนอนอ่ะ เด๋วมา เล่าให้ฟังต่อ....ชอบไม่ชอบ เม้นมาได้นะ...................ขอบคุณสำหรับคำติชม ( อันนี้เรื่องจิงเหมือนกัน ผมเขียไม่ค่อยเก่งนะ อีกอย่าง ไม่ค่อยเน้นsex นะฮับ) ต่อเลยนะ...................วันรุ่งขึ้น ผมนั่งอยู่ที่โต๊ะ เอเดินเข้ามานั่ง แล้วยิ้ม ผมยิ้มตอบ“การบ้านเสร็จยัง” “อือ” เอตอบ“แล้วโอล่ะ ไม่มาด้วยกันเหรอ” “เด๋วมามั้ง” ตอบแล้วยิ้ม เอ๊ะ ยังไงสักพักโอเดินเข้ามาหยุดยืน “ ไอ้โอ ที่มึงอยู่ข้างหลังโน้น ไปนั่งเลย ว่างอยู่ที่เดวน่ะแหล่ะ”“อ้าว เฮ้ย นี่ตูพูดกะใครวะเนี่ย งงไปหมดแล้ว” “ 5 5 5 5 55” ไอ่คนที่นั่งข้างผมหัวเราะ แล้วลุกขึ้น ยิ้ม เดินไปนั่งข้างหลัง“อะไรเนี่ย แค่นี้ก็จำกันไม่ได้” เอบ่น “บ้าไง ใครจะจำได้วะเหมือนกันซะขนาดนี้”แล้วนายเอกะนายโอก็เป็นดาราประจำห้อง และโรงเรียน เพราะว่าเป็นฝาแฝด แถมหน้าตาดีอีกตะหาก ทำไงล่ะทีนี้ตูสองวันต่อมา เอให้ผมไปหาที่โรงเพาะเห็ดของโรงเรียน ข้างในมืดมาก ผมเรียกหามัน แต่ไม่มีเสียงตอบ ใครคนหนึ่ง มากอดผมด้านหลัง ผมหันไป คนนั้นกลับจูบผม ผมพยายามดิ้น แต่ดิ้นไม่หลุดคนๆนั้น เริ่มไซร้มาที่คอ ผมอ่อนไปหมด แต่ผมว่าผมจำไม่ผิด บวกกับตาเริ่ม ปรับแสงได้ เห็นลางๆ “เอ” ผมนึกในใจสักพักผมก็เห็นลาง ใช่เอจริงๆด้วยทำไมผมไม่ขัดขืนล่ะ เอทำให้ผมอ่อนไปหมด เอหอมต่ำ ลง มาแกะกระดุมเสื้อผม จูบหัวนมผม จนผมขาอ่อนนั่งลง เอมายืนหน้าผม เป้าเอ อยู่หน้าผมพอดี เอ ควักมันออกมา เอามาจ่อปากผมตอนนั้นผม ไม่ได้คิดไร แต่ผมยอมได้ไงไม่รู้ ผมอมของเอ รูดเข้าๆออกๆ เอคราง “อา อือ ๆๆๆ อ้าๆๆๆ”อยุ่ในคอ ผมยังรูดเคของเอ ด้วยปาก แต่ไม่ถนัดนัก เพราะผมไม่เคย เลยไม่ถนัดจนในที่สุด “จะแตกแล้วๆๆปายยยยย” สักพักผมก็รู้สึกมีอะไรอุ่นๆพุ่งเข้ามาในปากผม ผมรู้สึกแปลกๆเลย บ้วนทิ้งไม่กล้ากลืน เอรูดซิบกางเกง ก้มมาหอมแก้มผม“ ปายๆๆ” เสียงใครคนหนึ่งเรียกผม “นี่เอนะ ปายอยู่ในนี้ป่าว”“ห๊ะ งั้นนี่ก็” ผมมองไปที่คนที่ยืนข้างผม มันยิ้ม แล้ววิ่งออกไป ผมรีบจัดการตัวเองให้เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น“อยู่นี่ เด๋วออกไปแล้ว” เดินออกมาเจอเอ “หาตั้งนาน ขอโทษ มาช้าไปหน่อย พอดีจารย์เรียกพบนะ” ผมยิ้มในใจสับสน งั้นเมื่อกี้ ต้องเป็นไอ่โอแน่ๆ ผมจะทำไงดี (คิดในใจ)“เป็นไรป่าว หน้าซีดเชียว” ผมรู้สึกเย็นตั้งแต่หัวถึงปลายเท้าเลยตอนนี้“ ไม่มีไร เด๋ว ไปก่อนนะ รู้สึกเวียนหัวน่ะ”ผมรีบวิ่งออกมา กลัวว่าเอจะผิดสังเกต “ปายๆ” เอเรียกตามหลัง มาถึงห้อง ไม่มีใครเลย มีแต่ไอ่โอ นั่งอยู่ (ดูชื่อที่อกเสื้อมัน) มันยิ้ม “ กลับแล้วเหรอ” ผมไม่ตอบ ก้าวเข้าไปหามันปล่อยหมัดออกไปสุดแรง มันหลับทัน! ( ผมเซเลย )“ คิดจะชกกูเหรอ เร็วไปมั้ง” มันสวนกลับ โดนหน้าผมเต็มๆ ผมเซ แต่ไม่ยอมง่าย ผมเตะสวน ถูกมัน! แต่ถูกการ์ดที่มันตั้งไว้ มันเตะสวนมา โดนสีข้างผมเต็ม ผมถึงกับทรุดลง ผมพยายามจะลุกขึ้น ไอ่โอเข้ามากระชากคอเสื้อ ง้างหมัดกะชกผมเต็มแรง“โครม” ร่างไอ่โอเซไปติดกระดาน ผมหันไปดู เอน่ะเอง เอเดินเข้าไปชกไอ่โออีก 2 – 3 หมัด ไอ่โอพยายามสู้แต่ดูเหมือนจะสู้เอ ไม่ได้“หยุดๆๆๆๆ” ผมตะโกน “กูบอกให้หยุด” มันสองคนชะงัก หันมาทางผม น้ำตาผมไหลทั้งสองข้าง ไอ่โอ ยิ้ม แต่สายตาของเอ มองผมอย่างอ่อนโยนไงไม่รู้ ตอนนั้นเองไอ่โอเข่าท้องเอเต็มแรง เอทรุดลงไป มันยกเท้าจะกระทืบเอซ้ำ แต่ผมเอาไปโอบเอไว้ มองหน้าไอ่โอ มันมองผม แล้วมันก็กระชากกระเป๋า เดินออกไป“เป็นไงบ้าง เจ็บมากมั้ย” เอหันมาถามผม“ไม่เป็นไร มึงอ่ะ”“กุเป็นนักมวย แค่นี้จิ๊บๆ แล้วไปมีเรื่องกะไอ่โอได้ไง”“ไม่มีไรแค่หมั่นไส้มัน”“จะสู้มันได้ไง มันก็นักมวยนะ ไม่รู้เหรอ” มิน่าถึงชกมันเท่าไหร่ก็ไม่ถูกผมกะเอ ก็มาทำแผลที่บ้าน มันเอาน้ำแข็งปะคบหน้าให้ผม มันเอาหน้ามาใกล้ เป่า ลมออกมา “หายนะหาย”ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก แต่กลัวมันจับไต๋ได้“ แหว่ะ ปากเหม็นวะ” “ อะไรเนี่ยกะทำซึ้งซะหน่อย เสีย บรรกาศหมด” แล้วเราก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน “วันนี้ขอนอนที่นี่ได้ไหม” ผมมองหน้ามัน“ทำไมไม่นอนบ้านล่ะ”ผมถาม “ขี้เกียจเจอหน้าไอ่โอ ขี้เกียจแก้ตัวกะแม่ด้วย พรุ่งนี้ก็วันเสาร์จะไปบ้านพ่อน่ะ”ผมทำหน้างง “เด่วจะเล่าให้ฟัง แต่ต้องให้นอนที่นี่นะ”“ก็ได้” ผมตอบ “ไชโยๆ” “บ้าไง” มันหันมายิ้มกวนๆตกลงคืนนี้ มันเลยต้องนอนบ้านผม มันใส่เสื้อผมหมด เพราะ เสื้อผ้ามันเปื้อนหมด“กับข้าวอร่อยมากเลยครับ แม่” “สุดยอดครับ” มันเริ่มประจบแม่“กินเยอะๆนะ” แม่ยิ้ม “ผมมากินทุกวันได้ไหมครับ”“เวอร์” ผมสวนทันที“เปลือง ข้าวต้องซื้อว้อย” มันหันมาทำหน้ากวนๆกะผม“วันนี้ พี่ปอม จะกลับมานอนบ้าน เอ ไปนอนกะปายแล้วกันนะ”“ครับ แม่” มันรีบตอบทันที ( เอาแล้วไงตู ทำไงดีล่ะทีนี้)“วันนี้ แม่จะเข้าเวรด้วย พรุ่งนี้หาข้าวกินกันเองนะ” “ครับแม่” มันตอบเต็มเสียง“ใครแม่แก โครตเนียนเลยนะมึง”มันยักคิ้วใส่ผม ผมชูนิ้วกลางให้มัน แม่มองผมตาขวาง ผมหุบนิ้วทันทีพอแม่ไปทำงาน พี่ปอมก็โทรมาว่าไม่กลับบ้าน เอาล่ะสิ คืนนี้อยู่กะมันสองคนแล้วตู( แล้วจะเกิดไรขึ้นเนี่ย เด๋วมาเล่าให้ฟังต่อนะ)