forbidden love ตอนที่ 1
### ตอนที่ 1 ###
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่ออ่านเฉพาะกลุ่มที่ชื่นชอบในเรื่องแนวนี้ ชื่อตัวละครถูกสมมติขึ้นทั้งสิ้นมิได้มีตัวตนอยู่จริง กรุณาอย่า(ห้าม)นำไปโพสต์ต่อข้างนอก อันนี้ไม่ได้หวงแต่เพราะผมไม่อยากให้ผู้ที่ไม่ได้มีความชื่นชอบตรงกันขุดโคตรผู้แต่งนั่นก็คือผมขึ้นมาด่า และผมหวังว่าจะใช้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้ต้องการให้ใช้เป็นแนวทางปฏิบัติแต่อย่างใด ขอบคุณครับ...jam
"นี่คุณ... มีจดหมายอยู่ในตู้อีกซองหนิ ทำไมไม่หยิบเข้าบ้าน" ไกรศักดิ์ ชายวัย 42 พูดขึ้นเมื่อก้าวเข้ามาในบ้าน บ้านซึ่งแสนจะอบอุ่นภายใต้บรรยายกาศการรับประทานอาหารมื้อค่ำของวันศุกร์
"เมื่อเย็น ๆ ชั้นก็หยิบมาหมดแล้วนะคะคุณ" แม่บ้านแสนสวยภรรยาคุณไกรศักดิ์ รับซองจดหมายพลางตอบด้วยสีหน้าสงสัย เพราะเธอแน่ใจว่าสำรวจจนถี่ถ้วนกับตู้จดหมายเล็ก ๆ แล้ว มันมีแต่เพียงบิลค่าโทรศัพท์เท่านั้น เธอชื่อ วัชรี อายุ 37 ห่างจากสามีถึง 5 ปี วัชรีเป็นคนหุ่นดี เธอไม่ปล่อยให้ทรวดทรงองเอวหย่อนคล้อยไปตามกาลเวลา ถ้าไม่มีใครบอกก็คงไม่รู้ว่าเธอให้กำเนิดบุตรแล้วถึง 3 คน
"ของผมรึเปล่าครับแม่" เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น แม้จะเรียนถึงมหาวิทยาลัยปี 2 แล้ว วีรพงษ์ ลูกชายคนโตก็ยังไม่วายออกอาการอยากรู้อยากเห็นเหมือนเด็ก ๆ
"ไม่ใช่ของวีหรอกจ๊ะ... เค้าจ่าหน้าซองถึงเจ้าบ้าน เอ... ไม่มีชื่อผู้ส่ง" วัชรีพลิกซองจดหมายดูให้แน่ใจ
"มาค่าหนูอ่านให้" เด็กสาววัย 18 อ่อนกว่าพี่ชาย 1 ปี หน้าตาเธอคมขำ ผิวพรรณขาวปานหยวก ชายมากมายในสถาบันต่างหมายปอง แต่เธอก็ยังไม่มีข่าวคบใครให้เสียชื่อเสียงดาวคณะ เธอชื่อไพริน เป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน และเป็นความภูมิใจของผู้เป็นพ่อ แม่ ที่ให้กำเนิดธิดาที่งดงาม เธอรับซองจดหมายเกาะมันออกอ่านอย่างฉะฉาน
"เรียนเจ้าบ้าน ทางบริษัทได้มีนโยบายโปรโมทการท่องเที่ยว โดยจัดแคมเปน พักผ่อนหย่อนใจฟรี หาดส่วนตัวอันสวยงาม ทรายขาวละเอียด พร้อมที่พัก อาหาร เครื่องดื่ม และคนรับใช้ เป็นเวลา 2 วัน 1 คืน พร้อมแพคเกจเงินสด 1 แสนบาท ผู้โชคดีบริษัทได้สุ่มจากหมายเลขบัตรประชาชน ตรวจสอบได้ที่หนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ประจำวันศุกร์ที่ 13"
"นี่ไงพ่อ... มีจริง ๆ ด้วย" นัทพงษ์ ลูกชายคนสุดท้องวัย 11 ขวบ วิ่งไปหยิบหนังสือพิมพ์มาให้คุณแม่ วัชรีรู้สึกงง เนื่องจากเธอเป็นแม่บ้าน ทั้งวันอยู่กับบ้าน หนังสือพิมพ์เธอก็อ่าน แต่แปลกใจที่ไม่ได้เห็นคอลัมน์นี้ทั้ง ๆ ที่อยู่ด้านหน้าหนังสือพิมพ์ วัชรีคุ่นคิด หรือว่าเธอไม่ทันมอง
"ว่ายังไงต่อลูก" ไกรศักดิ์บอกให้ลูกสาวอ่านต่อ
"กำหนดการคือ วันเสาร์ที่ 14 ที่ตั้งอยู่ตามแผนที่ ที่แนบมาให้... นี่ค่ะแผนที่"
"ก็ไม่ไกลมากนะ" ไกรศักดิ์รับแผนที่มาดูแล้วบ่นพึมพำ
"คุณค่ะ อย่าไปเลย ชั้นว่ามันแปลก ๆ อยู่นะ" วัชรีปรามสามีด้วยสีหน้าไม่สู้ดี เมื่อรู้สึกว่าสามีเริ่มอยากรับข้อเสนอที่ได้ฟัง
"ไปสิค่ะพ่อ วันเสาร์อาทิตย์ รินไม่มีเรียน"
"ผมไปด้วยนะพี่ริน" นัทพงษ์เขย่าแขนอ้อนพี่สาว ไพรินจะรักน้องคนนี้มากเนื่องจากยังเด็ก เวลานอนก็นอนห้องเดียวกัน ถึงขนาดนัทพงษ์อยากได้อะไร ถ้าไม่เกินกำลัง พี่สาวก็จะหามาให้ตลอด
"อย่างนี้ผมก็อดไปสิพ่อ พรุ่งนี้ผมมีพรีเซนเตชั่น" วีรพงษ์ตัดพ้อด้วยความเสียดาย
"เค้าคงไม่หลอกมั๊ง ออกหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เราไปกัน ถ้าไม่เป็นอย่างที่บอกไว้ก็กลับทันที... ดีไม๊"
"ดี..." 2 พี่น้องเอ่ยปากพร้อมกันด้วยความตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยว แต่ขณะเดียวกันอีกฟากหนึ่งของโต๊ะอาหาร วัชรีผู้เป็นแม่ยังออกอาการกังวลอยู่
"ส่วนวีพ่อจะซื้อของมาฝาก" ทั้งครอบครัวทานอาหารมื้อค่ำคุยกันอย่างมีความสุข
< -------- >
"กรี๊ดดดดด!!!" บนเตียงนอนนุ่ม ๆ วัชรีสะดุ้งเฮือก ลุกขึ้นนั่งเหงื่อกาฬแตก ผมเผ้ายุ่งเหยิง
"เป็นอะไรรี คุณเป็นอะไร" ไกรศักดิ์ตื่นขึ้นจากเสียงกรีดร้องของภรรยา เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง แต่ก็ยังไม่ทิ้งอาการงัวเงีย
"คุณพ่อ... คุณพ่อมาบอกชั้น... บอกว่าอย่าไป อย่าพาลูกรินไป"
"โถ่รี... มันก็แค่ความฝัน พ่อคุณเสียไปตั้งนานแล้วนะ ยังคิดถึงท่านอยู่อีกเหรอ... หัวค่ำกินมากไปรึเปล่า"
"ไม่นะค่ะ มันเหมือนจริงมาก คุณพ่อดึงแขนลูกรินไว้บอกว่าอย่าไป... อย่าไป"
"นอนเถอะรี ฝันร้ายกลายเป็นดี คุณไม่เคยได้ยินเหรอ พรุ่งนี้ผมต้องขับรถแต่เช้านะ... นอนเถอะ" ไกรศักดิ์พลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้ภรรยา วัชรีค่อย ๆ ล้มตัวลงนอนก่ายหน้าผากพยายามข่มตานอนไม่คิดถึงเรื่องในฝันแต่กว่าจะหลับก็ใช้เวลาจนเกือบรุ่ง
< -------- >
"โอ้โห!... สวยจังเลยคะพ่อ" ไพรินก้าวเท้าลงจากรถ เธออุทานกับสิ่งที่เห็นเมื่อได้มาถึง บ้านไม้ชั้นเดียวสีขาวหลังขนาดพอเหมาะริมชายหาด หน้าบ้านเป็นชานล้อมรั้วมีโต๊ะเล็ก ๆ เหมาะสำหรับนั่งจิบกาแฟในยามเช้า ตัวบ้านประดับประดาไปด้วยผ้าบาง ๆ สีขาวห้อยระย้าปลิวไสว มองลงไปที่ริมหาดมีซุ้มดอกไม้สีสวยสดพร้อมด้วยเตียงผ้าใบ 1 คู่ ที่นี้ดูราวกับสวรรค์ก็ไม่ปาน
"บ้านอุ่นรัก" ไกรศักดิ์พูดขึ้นเมื่อมองเห็นป้ายข้างประตูทางเข้าบ้าน เค้าพินิจมอง มันเป็นป้ายที่ทำขึ้นเอง ดูแล้วอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เค้าเอื้อมมือจะจับลูกบิดประตู พลันมันก็เปิดออกก่อนที่มือของเค้าจะแตะ
"สวัสดีครับ คุณคงเป็นคุณไกรศักดิ์ บ้านอุ่นรักยินดีต้อนรับครับ ผมอานนท์ คนรับใช้ของคุณ... เชิญครับ" เสียงทักทายจากชายวัยกลางคนหน้าตาดีถึงขั้นหล่อซึ่งยืนอยู่ภายใน
"เห็นไม๊ผมบอกแล้วว่าไม่มีอะไร" ไกรศักดิ์พูดกับภรรยา
"ชั้นคงคิดมากไปเองมั๊งคะ" วัชรีตอบแต่สีหน้ายังไม่คลายความกังวลลงเท่าไหร่ อานนท์พาเดินแนะนำห้องต่าง ๆ ภายในตัวบ้านด้วยท่าทางนอบน้อม
"นั่นอะไรครับลุง" นัทพงษ์แหงนมองกลางห้องนั่งเล่น บนขื่อมีผ้าห้อยอยู่ 2 ผืน ผืนหนึ่งสั้นปลายหลุดลุ่ยเหมือนฉีกขาด อีกผืนหนึ่งยาวกว่าปลายเรียบคล้ายโดนตัด
"เจ้าของบ้านคงเคยใช้แขวนอะไรมั๊งครับ" อานนท์ตอบผ่าน ๆ เหมือนไม่รู้
"อย่าไปยุ่งของเค้าเลยนัท เรามาอยู่แค่คืนเดียว" ไพรินซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ พูดพลางลูบศีรษะน้องชาย
"เชิญตามสบายครับ นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้วผมขอตัวเตรียมอาหารก่อน" อานนท์พามาถึงห้องนอนแล้วเดินจากไป ทุกคนขนของเข้าห้อง ไกรศักดิ์นอนกับภรรยา และไพรินนอนกับน้องชาย เวลาเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมงทุกคนต่างพร้อมที่ห้องอาหาร
"โห... น่ากินจังเลยครับ" นัทพงษ์ปรี่เข้าไปนั่งคว้าน่องไก่กินอย่างเอร็ดอร่อย โต๊ะอาหารเป็นแบบกะทัดรัดไม่ใหญ่โต แต่รายการอาหารที่อยู่บนโต๊ะล้วนแล้วแต่สวยงามน่าทาน ทุกคนยิ้มแย้มพูดคุยและรับประทานอาหาร
"ผมไปเล่นน้ำนะครับ"
"พี่ไปด้วย" 2 พี่น้องพออิ่มได้ที่ก็ออกอาการซน วิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อลงเล่นน้ำทันที ไม่นานไกรศักดิ์และภรรยาเดินตามไปห่าง ๆ ทั้งคู่นั่งเอนผ่อนคลายบนเตียงผ้าใบภายใต้ซุ้มดอกไม้ โต๊ะตัวเล็ก ๆ ที่ขั้นอยู่ระหว่างกลางมีขวดแชมเปนแช่ในถังน้ำแข็งตั้งอยู่
"พระเจ้า... ผมไม่เคยรู้สึกสบายอย่างนี้มาก่อนเลย" ไกรศักดิ์บอกกับวัชรีพลางจิบแชมเปน มองไปยังลูก ๆ ที่เล่นน้ำอย่างสนุกสนาน ไพรินอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวหลวม ๆ เมื่อเปียกน้ำจึงลู่รัดร่างอวบถึงแม้จะมีบราเซียสีขาวห่อหุ้มอยู่ แต่ปลายยอดของปทุมถันขนาด 34 มันดันออกมาจนเห็นเป็นเม็ด ด้วยความที่เสื้อตัวใหญ่อยู่แล้วและเป็นหาดส่วนตัวจึงไม่ต้องอายใคร ท่อนล่างของเธอจึงมีเพียงชั้นในสีขาวปิดบังเนินสงวนไว้เท่านั้น ทำให้มองเห็นสัดส่วนเธอได้ชัดเจน เอวคอดกิ่วรับกับอกอวบอิ่มและสะโพกผายได้รูป ใบหน้าใส ๆ เส้นผมเปียกน้ำสะบัดไปมายิ่งดูเซ็กส์ซี่ แต่ใครเล่าจะรู้ว่าทุกอิริยาบทของเด็กสาวกำลังถูกจับจ้องจากชายวัยกลางคน อานนท์ยืนแง้มผ้าม่านอยู่ภายในบ้าน เค้ามองชื่นชมความงดงามของเด็กสาว แววตามีประกายเอ็นดูราวกับว่าไพรินเป็นลูกสาวของตัวเอง
< -------- >
เวลาล่วงเลยไปถึง 3 ทุม ทุกคนเริ่มอ่อนเพลียจากการดื่มด่ำความสุขที่ได้รับ ไม่ว่าจะเป็นอาการเลิศรส เครื่องดื่มชั้นดี และความสนุกสนาน
"อานนท์ วันนี้คงแค่นี้ล่ะไม่รบกวนแล้ว พวกผมจะเข้านอนแล้ว" ภายในห้องนั่งเล่นไกรศักดิ์พูดกับอานนท์แสดงอาการขอบคุณ
"ครับ ส่วนเรื่องเงินรางวัลผมจะเตรียมไว้ให้พรุ่งนี้เช้า หลับฝันดีนะครับ" อานนท์พูดจบแล้วโค้งคำนับแต่แววตาดูมีเลศนัยบางอย่าง ต่างคนเข้าห้องนอน ไกรศักดิ์ใส่กางเกงแพรสีเขียวตัวเดียวนอนกับวัชรีที่อยู่ในชุดนอนยาวสายเดี่ยวเนื้อผ้าเงาลื่น ในส่วนของไพริน เธอใส่เสื้อกล้ามพอดีตัวเต้าอวบเบียดอัดเป็นลูก เธอไม่ชอบใส่บราเซียนอนเพราะรู้สึกอึดอัด ท่อนล่างสวมเพียงชั้นในสีขาวตัวจิ๋วบาง ๆ เท่านั้น นัทพงษ์น้องชายใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นชั้นในไม่ใส่ ทั้งคู่นอนด้วยกันแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ
< -------- >
เวลาผ่านไปทุกคนหลับสนิทภายใต้ชายคาบ้านอุ่นรัก กระทั่งถึงตี 3 ทุกอย่างล้วนสงบนิ่ง มีเพียงแสงจันทร์ที่สาดส่องและเสียงเกรียวคลื่นกระทบฝั่ง พลันก็มีเสียงแผ่วเบาเล็ดลอดออกมา
"อืมมม" ไพรินครางกระเส่าในลำคอ เธอเสียววาบที่ยอดถัน เมื่อมือเด็กชายวัย 11 ปี ลูบไล้ไปตามเต้าอวบของพี่สาวซึ่งนอนตะแคงกอดเค้าอยู่ในอ้อมแขน นัทพงษ์ซุกใบหน้าเข้ากับอกอวบดอมดมความหอม เธอหลับตาพริ้มแอ่นอกรับการซุกไซ้ร์ของน้องชาย ปลายยอดหดแข็งดันเสื้อกล้ามออกมาเป็นเม็ด เด็กน้อยวัย 11 ปี แลบลิ้นออกแตะวนเข้ากับยอดบัวนอกเสื้อของพี่สาว มือน้อย ๆ ค่อย ๆ บีบเคล้นเต้าเต่งจนไพรินเสียวซ่าน
"อืมมมมม" ไพรินงุนงงกับสิ่งที่เกิด แต่ยังคงบิดกายเล็กน้อยด้วยความสยิว นัทพงษ์ละมือจากเต้าอวบไล้ลงผ่านสีข้างสอดผ่านเสื้อกล้ามเข้าไปช้า ๆ ไพรินรู้สึกวูบวาบเหมือนไฟซ๊อตเมื่อถูกมือชายสัมผัสเนื้อแท้ เธอซ่านเสียวไปทั้งร่างเมื่อปลายยอดปทุมเริ่มฉ่ำแฉะไปด้วยน้ำลายและความอุ่นจากปากน้องชายซึ่งกำลังโลมเลียเธออยู่ นัทพงษ์ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเนียนแขนที่สอดเข้าไปทำให้เสื้อร่นขึ้น เค้าค่อย ๆ จับพี่สาวพลิกตัวนอนหงาย ไพรินเองก็ไม่มีอาการแข็งขืนแม้แต่น้อย เธอเหมือนตกอยู่ในภวังค์ นัทพงษ์ก้มลงจูบที่หน้าท้องแบนราบ ไพรินแขม่วเกร็งท้องทันทีด้วยความสยิว เด็กน้อยลากลิ้นฉ่ำช้า ๆ พลางจับชายเสื้อเลิกขึ้น
"โอววว์" ไพรินแอ่นกายครางกระเส่า ทันทีที่เสื้อถูกเลิกขึ้นพ้นผ่านจนชายเสื้อเกี่ยวสะกิดยอดเต้าอวบเต่ง ผิวขาวไม่มีแม้รอยตำหนิกระทบแสงจันทร์ส่งให้ยิ่งนวลเนียน ยอดถันตั้งเป็นเม็ดชูชันสีชมพูอ่อนท้าให้โลมเลีย ไพรินสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากลมหายใจ เมื่อนัทพงษ์ก้มหน้าลงใกล้เต้าอวบของเธอ ปลายลิ้นถูกแลบออก จะงอยฉ่ำไปด้วยน้ำลายแตะเข้ากับยอดถันเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ วนไล้ไปมารอบ ๆ ไพรินเสียวซ่านเธอรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงภายในร่องหลืบของเธอ มันเริ่มบีบตัวขมิบขับน้ำเมือกใส ๆ ออกมา
"อู้ยยยย... ซี๊ดส์" นัทพงษ์ดูดที่ปลายยอดพร้อมใช้ฟันหน้าขบเบา ๆ มือทั้ง 2 ข้างเคล้าคลึงเต้าไปพร้อม ๆ กัน บัดนี้น้ำรักของไพรินถูกขับออกมาจนแฉะชั้นในตัวจิ๋ว ความรู้สึกซ่านสยิวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนถาโถมเข้ามา แต่ในส่วนลึกแล้วเธอก็รู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยในการกระทำของน้องชายวัยเพียง 11 ปี ที่นอนด้วยกันมาตลอด แต่ในความสงสัยนั้นเธอกลับปล่อยมันไปตามความรู้สึกสุขสบายกับรสสัมผัสที่ได้รับ ถ้าเธอลืมตาซักหน่อยเธอจะเห็นว่าการกระทำของน้องชายเธอทั้งหมดนั้นล้วนแล้วแต่หลับตาทั้งสิ้น นัทพงษ์ไม่เป็นตัวของตัวเอง เค้าใช้ปลายนิ้วชี้และนิ้วโป้งบี้คลึงที่ยอดถันเบา ๆ
"ซี๊ดดดส์... นัท" ไพรินเลื่อนมือทั้ง 2 มาจับศีรษะน้องชายลูบไล้ระบายความเสียว แต่ทางนัทพงษ์นั้นกลับไร้ความรู้สึก เค้าค่อย ๆ ลดใบหน้าลงช้า ๆ ปลายลิ้นฉ่ำเลียไล้ลงผ่านผิวเนียนงาม
"อย่า... นัท... อย่า" ไพรินรู้ทันทีว่าน้องชายกำลังจะทำสิ่งใด เธอรั้งศีรษะน้องชายหมายจะให้เค้าหยุดการกระทำ แต่กลับต้องชะงักมือเกร็งหน้าท้องด้วยความเสียว เมื่อปลายลิ้นลากผ่านท้องน้อยบริเวณขอบชั้นในตัวจิ๋ว
"อูยยยยว์... นัท... ขึ้นมา... อย่า... ซี๊ดดดดส์" ไพรินพยายามรั้งศีรษะเค้าขึ้นมา แต่กลับไม่มีเรี่ยวแรงจะสู้กับเด็กน้อย เธอบิดกายเพื่อหลบหลีกปลายลิ้นที่กำลังจะเลื่อนลงมาถึงหว่างขาเธอ
"โอ้วววว์... นัท... ซี๊ดดดดส์... พอ... แล้ว... อย่านัท" ไพรินทั้งเสียวทั้งอาย เมื่อนัทพงษ์เลียลิ้นเข้ากับร่องสวรรค์อันฉ่ำแฉะของเธอถึงแม้จะเป็นเพียงภายนอก เธอคิดไปว่านัทพงษ์คงจะยิ้มเยาะเธอที่มีอารมณ์กับน้องชายจนหลังน้ำเสียวออกมาให้แฉะชั้นใน แต่ไม่เลยนัทพงษ์ทำไปโดยไร้สติ
< -------- >
อีกด้านหนึ่งของบ้าน วัชรีซึ่งรู้สึกไม่ดีกับการมาครั้งนี้อยู่แล้วเธอจึงค่อนข้างกระสับกระส่ายนอนหลับไม่สบายเท่าที่ควร
"จะไปไหนค่ะคุณ" วัชรีพูดทักขึ้น เธอรู้สึกตัวทันทีเมื่อสามีซึ่งนอนเคียงข้างดึงตัวขึ้นนั่ง เค้าเดินเปิดประตูห้องออกไปโดยไม่ตอบอะไร วัชรีเองคิดว่าไกรศักดิ์ออกไปเพื่อเข้าห้องน้ำจึงไม่ได้คิดอะไร เธอลดเปลือกตาลงเพื่อหลับต่อหวังให้ผ่านค่ำคืนนี้ไปโดยเร็ว
< -------- >
"ซี๊ดดดดดส์... นัท" ไพรินซึ่งพยายามแข็งขืนในเมื่อครู่ บัดนี้เริ่มปล่อยกายไปตามความเสียวที่ไม่เคยได้รับมาก่อนในชีวิต ต้นขาขาว ๆ เริ่มแบะออกเปิดทางให้น้องชายใช้ปลายลิ้นโลมเลียอย่างถนัดถนี่ ในใจเธอคิดเลยไปถึงการร่วมรักกับน้องชายที่กำลังจะบังเกิดในไม่ช้า ยิ่งทำให้ภายในร่องขมิบขับน้ำเหนียวออกมามากขึ้น ขณะที่ไพรินกำลังดื่มด่ำกับความสุขนั้นเอง ประตูห้องทั้ง ๆ ที่ล็อคอยู่กับถูกเปิดออกได้จากด้านนอก ไกรศักดิ์นั่นเอง เค้าก้าวเข้ามาในห้อง ห้องซึ่งลูกสาวกับลูกชายของเค้ากำลังบรรเลงเพลงสวาทกัน แต่ในความเป็นจริงแล้วไกรศักดิ์ก็เป็นเหมือนกับนัทพงษ์ เค้าเดินเข้ามาในห้องนี้ทั้ง ๆ ที่หลับตาอยู่ นัทพงษ์เหมือนรู้เวลาก็ผละออกจากการโลมเลียร่องเสียวของพี่สาว เค้าค่อย ๆ ถอยลงจากเตียงมายืนประจันหน้ากับผู้เป็นพ่อ แล้วจู่ ๆ ก็ล้มลงนอนกับพื้นห้อง ในวินาทีนั้นเองไกรศักดิ์ก็ได้สติ เปลือกตาค่อย ๆ ลืมขึ้นเผยให้เห็นภาพเบื้องหน้า หูที่เคยอื้ออึงเริ่มรับรู้ได้ยินเสียงรอบข้าง
"ซี๊ดดดดส์... อูววว์... นัท" เสียงครางกระเส่าและภาพที่เห็นเบื้องหน้าทำให้ไกรศักดิ์ถึงกับหายใจยาว ลูกสาวที่เค้าเลี้ยงดูมาแต่เล็กซึ่งยังคงหลับตาพริ้มนอนชันเข่าพร้อมลูบไล้เรือนร่างอันนวลเนียน มือซ้ายบีบเคล้นเต้าอวบ มือขวาสอดอยู่ภายในชั้นในตัวจิ๋วสีขาว ปลายนิ้วถูคลึงกับเม็ดละมุนเบา ๆ ภายนอกมองเห็นเป็นรอยมือขยุกขยิกไปมา ทั้งภาพและเสียงส่งให้ท่อนเอ็นของเค้าค่อย ๆ พองอย่างไม่ตั้งใจ ไม่มีความยั้งคิดแม้แต่น้อย เหมือนมีมนต์สะกดบางอย่างดลให้ไกรศักดิ์เดินเข้าหาร่างของลูกสาว เค้าค่อย ๆ ย่อตัวลงคุกเข่าข้าง ๆ นัทพงษ์ซึ่งบัดนี้หลับใหลไร้สติ
"นัท... นัทจ๋า" เสียงซึ่งฟังดูโหยหา อีกทั้งเบื้องหน้าคือหว่างขาอันหน้าค้นหาสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใน พาให้ไกรศักดิ์ค่อย ๆ เลื่อนตัวคืบคลานขึ้นบนเตียงนุ่ม ๆ ใบหน้าค่อย ๆ ยื่นเข้าสู่จุดหมาย กลิ่นกายและน้ำเสียงช่างรัญจวนใจเค้ายิ่งนัก ไกรศักดิ์เลียนิ้วมือนอกชั้นในตัวน้อยอย่างหลงใหล
"อืมมมมม" ไพรินรับรู้ถึงสัมผัสจึงค่อย ๆ ถอนมือออกขึ้นเคล้นคลึงเต้าอวบอีกข้าง สะโพกผายแอ่นรับลิ้นซึ่งคิดว่าเป็นของน้อยชายอย่างลืมตัว ไกรศักดิ์ตวัดลิ้นเลียเน้นเข้ากับปุ่มกระสันต์ที่เต่งเป็นเม็ด ถึงแม้ไม่โดนเนื้อแท้แต่มันก็สร้างความเสียวให้เธอจนต้องระบายออกด้วยการเอื้อมมือลงไปลูบศีรษะเค้า แต่แล้วสัมผัสที่เปลี่ยนไป ไพรินถึงกับเบิ่งตาโพลงพร้อมผงกศีรษะขึ้นมอง
"ว้าย... พ่อ" เพียงได้เห็นแม้จะไม่ชัดนักในความมืด แต่ไพรินก็จำได้ทันที ถึงเธอจะเสียวสยิวเพียงใดแต่นี่คือพ่อบังเกิดเกล้าของเธอความละอายต่อบาปส่งให้เธอกรีดร้อง 2 มือดันศีรษะผู้เป็นพ่อให้ออกห่างจากของสงวน แต่บัดนี้ไกรศักดิ์หูอื้อตาลายไปหมด เค้าหลงในรสหอมหวานของน้ำเงี่ยนที่ถูกขมิบออกมาจนเกินจะคิดสิ่งใด
"อูยยยยยยยยว์... ซี๊ดดดส์" มือทั้ง 2 ก่อนเคยผลักไส เปลี่ยนเป็นกุมขยุ้มปอยผม ร่างนวลเนียนสะดุ้งเกร็งสะท้านขนตามตัวลุกชูชัน ไพรินเสียวจนจับขั้วหัวใจ เมื่อผู้เป็นพ่อเกร็งแซะปลายลิ้นผ่านขอบชั้นในเข้าสัมผัสกับติ่งเนื้อกลางพูหี
"ซี๊ดดดส์... อย่าค่ะ... พ่อ... อูววว์" เม็ดละมุนซึ่งถูกโลมเลียด้วยลิ้นสาก ๆ แต่ทว่ามีความหยุ่นนุ่มเต่งรับรสสัมผัสตามปฏิกิริยาของร่างกาย น้ำเงี่ยนภายในไหลชโลมลิ้นของไกรศักดิ์อย่างพร่างพรู มันช่างหอมหวานละมุนเหลือเกิน ไกรศักดิ์ดื่มด่ำกับติ่งเนื้อ กลิ่นและรสกระตุ้นลำควยภายใต้กางเกงแพรให้ค่อย ๆ แข็งขึ้นช้า ๆ ราวกับมีชีวิต ขอบขาชั้นในตัวน้อยถูกเค้าเกี่ยวรั้งเผยพูเนื้อให้จะงอยลิ้นตวัดเลียได้อย่างถนัดถนี่
"ซี๊ดดดดส์... ยะ... อย่า... ซี๊ดดดส์" สติซึ่งยังพอมีอยู่บ้างพาให้ไพรินใช้มือที่ดูเหมือนจะไม่มีเรี่ยวแรงผลักไสศีรษะของผู้เป็นพ่อ แต่มันไม่ทำให้ไกรศักดิ์รู้สึกตัวและหยุดเลียหีเธอแต่อย่างใด
"อูยยยยยว์" ไพรินสะดุ้งหน้าท้องแขม่วเกร็งกระตุก เมื่อไกรศักดิ์ผู้เป็นพ่อเกร็งเรียวลิ้น แล้วค่อย ๆ แทรกสอดเข้าในรูหีของเธอ ถึงมันจะไม่ลึกนักแต่ก็ทำให้ไพรินถึงกับผวากับความเสียว
"พะ... พอแล้ว... ซี๊ดดดส์... อย่าค่ะ... พ่อ... อูววว" ด้วยความไม่เคยมาก่อน ความซ่านสยิวเช่นนี้ส่งให้มือที่เคยผลักไสกลับเผลอลูบไล้ไปมากับศีรษะผู้เป็นพ่ออย่างนุ่มนวลทั้ง ๆ ที่ปากก็ยังพูดปราม ไกรศักดิ์กระดกลิ้นที่ยังแทรกตัวอยู่ในร่องสวาทสร้างความเสียวให้ไพรินยิ่งนัก บัดนี้ในสำนึกของเธอเริ่มเตลิดคิดไปถึงสิ่งซึ่งมากกว่าเรียวลิ้น ถ้าขณะนี้เป็นท่อนเนื้อของพ่อเธอมันจะมีความรู้สึกอย่างไร แต่อีกใจหนึ่งก็มีความเกรงกลัวต่อบาปกรรม
"หยุดเถอะ... พะ... พ่อ... ซี๊ดดดส์" ไกรศักดิ์หยุดชะงัดแต่ไม่ใช่เกิดจากการห้ามปรามของลูกสาว เค้าค่อย ๆ เลื่อนตัวขึ้นพรมจูบไล่จากท้องน้อยผ่านเนินอกอิ่มจนถึงซอกคอขาว
"ยะ... อย่า... ซี๊ดดส์" ไพรินขนลุกเรียวเมื่อถูกซุกไซร์ ร่างน้อย ๆ ถูกคร่อมโดยพ่อบังเกิดเกล้าบิดแอ่น ใบหน้างามเอนเอียง ริมฝีปากเม้มแน่นด้วยความสยิว
"พอแล้ว... พ่อขา... พอ... อึ่มมมม" ไพรินเอามือทั้ง 2 ดันสีข้างไกรศักดิ์ แต่สำหรับเค้าแล้ว มันราวกับว่าเธอเอามาแตะเบา ๆ ลูบไล้เล่นเท่านั้น มือของเค้าซึ่งว่างอยู่เริ่มสอดเข้าเคล้นคลึงเนินอกอวบ
"อึ่มมมมม" ไพรินเผลอครางแอ่นรับอย่างลืมตัว ไกรศักดิ์โหย่งตัวใช้มืออีกข้างเกี่ยวขอบกางเกงแพรของตัวเองร่นลงไปถึงหน้าขาพร้อมขยับจนมันหลุดพ้นข้อเท้าไป ส่งให้ท่อนเนื้อเป็นอิสระ เมื่อเค้าหย่อนตัวลงเบา ๆ ความสูงที่แตกต่างกอบกับความยาวของลำควยเขื่อง พาให้ปลายหัวบานทาบลงกับปากร่องหีอันฉ่ำเยิ้ม ไพรินเองเมื่อรับสัมผัสอุ่นของท่อนควย ทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย ใบหน้าเธอร้อนผ่าว รู้ถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเธอในอีกไม่ช้าไม่นาน
"อย่า... ปล่อย..." ไพรินเรียกสติกลับมาพยายามผลักไสพ่อเธอให้ออกห่าง เอวท่อนล่างขยับเบี่ยงหนีลำควยอุ่น ๆ นั้น แต่มันไร้ผลกับไกรศักดิ์ เค้ายังคงระดมจูบไซร์ซอกคอ
"น้ำลูกพ่อ... พ่อรักลูกนะ... อึมมม" ไกรศักดิ์พูดเสียงกระเส่าพรางเม้มริมฝีปากเข้ากับใบหูน้อย ๆ ท่อนล่างเบียดเสือกไสหัวควยกับร่องหีฉ่ำเยิ้ม ไออุ่นจากสำเนียงและสัมผัสอันแผ่วเบาส่งให้เธอขนรุกชูชัน
"น้ำไม่รักพ่อแล้วเหรอ... น้ำ" ไกรศักดิ์โยกเอวช้า ๆ พาเอาปลายควยงัดเข้ากับติ่งเนื้อ ตามด้วยท่อนล่างครูดกับเม็ดละมุนตลอดลำ ไพรินถึงกับผวาแอ่นโคกรับอย่างลืมตัว
"ซี๊ดดดส์... อย่าค่ะ... พ่อ" เสียงห้ามอันกระเส่าราวกับครางสยิว 2 มือเกร็งบีบสีข้างด้วยความเสียว ไกรศักดิ์กระเด้าเอวบดลำเนื้อถูไถกับเม็ดละมุนอย่างต่อเนื่อง ท่อนเอ็นของเค้าเริ่มเปียกชุ่มไปด้วยน้ำเงี่ยนของลูกสาวที่คัดหลั่งออกมา
"น้ำ... พ่อคิดถึงลูกเหลือเกิน" ไกรศักดิ์พูดพลางจูบไล้มาที่พวงแก้ม ไพรินเองรู้สึกแปลกที่พ่อบังเกิดเกล้าเรียกเธอว่าน้ำ แต่ความสับสน และความเสียวร่องหีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิตเด็กสาว ทำให้เธอไม่สามารถคิดอะไรไปไกลได้มากมายนัก
"พ่อ... ย่ะ... อย่า" เสียงห้ามหยุดลง พลันริมฝีปากเรียวงามที่พร่ำปรามก็ถูกประกบด้วยริมฝีปากของผู้เป็นพ่อ โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว ลิ้นเรียวของเค้าก็แทรกผ่านปากน้อย ๆ แตะเข้ากับลิ้นฉ่ำของเธอ จูบแรกที่หวงแหนของเด็กสาวเสียให้กับไกรศักดิ์ผู้เป็นพ่อของเธอเอง ความรู้สึกนุ่มละมุนอิ่มเอมแผ่วเบาพาให้เธอเคลิ้มเคลิ้มกับการจูบอันดูดดื่ม อีกทั้งส่วนล่างของไกรศักดิ์ยังคงบดเบียดลำควยกับรอยแตกสร้างความกระสันต์อย่างไม่ขาดสาย
"อื่มมมมมมมม" เสียงครางในลำคอกับอาการแอ่นสะท้าน เมื่อปลายถอกงัดเข้ากับติ่งเนื้อก่อนลำควยจะครูดผ่านมันไปตลอดลำ อาการแข็งขืนเมื่อครู่หายไปอย่างสิ้นเชิงแล้วในตอนนี้ เหลือเพียงเอวที่เผลอกระดกรับด้วยความเสียวและ 2 มือป่ายไปมาทั่วแผ่นหลังกำยำ บัดนี้ไพรินเริ่มเงี่ยนอยากลองกับควยท่อนนี้ของพ่อเธอเสียแล้ว 2 พ่อลูกบรรเลงเพลงรักกอดรัดประหนึ่งว่าเป็นคน ๆ เดียวกัน บนเตียงอันแสนอุ่นนุ่ม เล็บคม ๆ จิกเข้ากับแผ่นหลังเค้าเป็นระยะ ทุกครั้งที่หัวควยงัดสะกิดเม็ดละมุน
"อื่มมมม... อื่มมมม" เสียงอันเป็นสุขในลำคอ แสดงให้เห็นว่าในจิตใจของเด็กสาวตอนนี้ ไม่มีสิ่งใดต้องชั่งน้ำหนักอีก สัมผัสสวาทชวนให้คิดไปว่าถ้าดุ้นเนื้อนี้แทรกผ่านเข้าในหลืบอันคับแคบของเธอมันจะรู้สึกเช่นไร แต่ด้วยความเป็นผู้หญิงการเอ่ยปากถือเป็นเรื่องน่าอับอาย อีกทั้งผู้ที่เธอกำลังมีอารมณ์ร่วมด้วยกลับเป็นพ่อผู้ให้กำเนิด ฝ่ายไกรศักดิ์ก็เงี่ยนอยากเอาควยยัดรูหีลูกสาวเต็มทน แต่ด้วยประสบการณ์จึงรู้ว่าต้องทำอย่างแผ่วเบา เค้าถอยเอวอีกครั้งแต่คราวนี้ต่ำกว่าเดิมจนปลายควยจ่อเข้ากับปากรูหีแล้วจึงดันกดมันลงไปช้า ๆ
"ซี๊ดดดดส์" ไกรศักดิ์ครางด้วยความเสียว ปลายหัวซึ่งชโลมด้วยน้ำเหนียวจนฉ่ำเยิ้มมุดผ่านร่องเนื้ออุ่น ๆ ช้า ๆ เค้ารู้สึกเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูกที่ลำควยกำลังจะแทรกเย็ดหีลูกสาว แต่เพียงไม่ถึงคอหยักมันกับหลุดงัดครูดเม็ดละมุน
"อู้ยยยยยยยยว์" ไพรินผวาโน้มต้นคอไกรศักดิ์ซุกเข้ากับลำคอเธอ ฝ่ายไกรศักดิ์เองก็เสียวไม่แพ้ลูกสาวเค้ายังคงกระดกเอวหวังให้ท่อนควยผ่านเข้าไปในตัวลูกสาวอีกครั้ง แต่กลับหลุดอีกเป็นครั้งที่ 2 คล้ายเป็นการกระตุ้นให้ไพรินอารมณ์เตลิดกระเจิง
"พ่อขา... ริน... ไม่ไหว... แล้ว... ซี๊ดดดส์" เหมือนเป็นคำอนุญาตไกรศักดิ์ไล้มือผ่านสีข้างเนียน นิ้วโป้งเกี่ยวเข้ากับขอบชั้นในตัวจิ๋ว เค้าโหย่งเอวค่อย ๆ รั้งมันผ่านสะโพกผายลงช้า ๆ ไม่มีสิ่งใดต้องคิดอีก อารมณ์เงี่ยนแรงปรารถนาส่งให้ไพรินยกก้นงามงอนเปิดทางให้เค้ารูดมันหลุดพ้นไปอย่างง่ายดาย ไกรศักดิ์หย่อนส่วนกลางลงอีกครั้ง บัดนี้เบื้องล่างของทั้ง 2 เปลือยเปล่าไร้อาภรณ์มาขว้างกั้นให้เสียรสสัมผัสอีกต่อไป ท่อนเนื้อแข็งแทบปริทาบทับเนินหีโหนกนูนซึ่งพร้อมรับมันเข้าเป็นส่วนหนึ่งอีกครั้ง
"พ่อขอนะ" ไกรศักดิ์กระซิบข้างใบหูไพริน ทำเอาเธอขนลุกเกรียว เค้ากระดกเอวเบา ๆ พาปลายดุ้นเนื้อถูกับเม็ดละมุนเบา ๆ เหมือนถามหาคำตอบ
"ซี๊ดดดส์... ค่ะ... พ่อ"
"อูววววว์... อึ่มมมมมม" สิ้นคำว่าพ่อทั้งคู่ก็ต้องครางออกมาพร้อมกัน เมื่อหัวควยแทรกตัวผ่านปากร่องเสียวอันคับแน่น เยื่อพรหมจารีของเด็กสาวขาดลงทันที ไพรินจิกเล็บลงกับแผ่นหลังเค้า ใบหน้าเธอแหยเกคิ้วขมวดเม้มริมฝีปากแน่น
"เจ็บรึเปล่าลูกรัก... พ่อเอาออกนะ" ไม่มีคำตอบใด มีแต่เพียงอาการส่ายหน้าทั้ง ๆ ที่ตายังหลับ ไกรศักดิ์จึงค่อย ๆ ดันท่อนเนื้อให้จมลึกลงไปอีกครั้งอย่างช้า ๆ และแผ่วเบาเป็นที่สุด
"อูยยยยยว์... ซี๊ดดดส์... พ่อ" มันทั้งเจ็บทั้งเสียวอย่างบอกไม่ถูก กรงเล็บจิกแน่นนิ้วมือเกร็ง แต่ก็ไม่ทำให้ผู้เป็นพ่อเจ็บปวดแต่อย่างใด ร่องหลืบอันแคบอุ่นโอบรัดท่อนควยของเค้าพาให้เสียวไปทั้งลำ
"อึ่ม... ของลูกแน่นเหลือเกิน... ซี๊ดดดส์" ไกรศักดิ์อดครางไม่ได้กับความสมบูรณ์ของร่องหีลูกสาวคนงาม เค้าค่อย ๆ ถอนดุ้นเนื้ออกนิดหน่อย น้ำหีซึ่งถูกปิดกลั้นทาง ไหลออกตามชโลมลำควย ก่อนที่เค้าจะกดมันลงไปอีกครั้งอย่างแผ่วเบา
"อ้าาาาา... ซี๊ดดดส์" ช่างคับแน่นยิ่งนัก แม้น้ำเงี่ยนจะมากอารมณ์ปรารถนาจะรุนแรงแต่มันกลับไม่ทำให้ท่อนควยของเค้าผ่านเข้าไปโดยง่ายเลย มันสามารถเข้าไปได้เพียงครึ่งลำ ไกรศักดิ์เสียวควยเป็นที่สุดมันโอบรัดลำเนื้อของเค้าเสียเหลือเกิน ในใจคิดอยากกดมันย้ำลงไปให้หนอกชนหนอก แต่ก็กลัวลูกสาวอันเป็นที่รักต้องเจ็บปวด เค้าถอนมันออกช้า ๆ จนเกือบหลุด
"อย่าคะ... อู้ยยยยยย... ซี๊ดดดดส์... พ่อ" ความไร้เดียงสาพาให้ไพรินคิดไปว่าพ่อเธอจะเอามันออก จึงร้องห้ามพร้อมยกก้นงอนขึ้นตาม แต่กลับเป็นเวลาเดียวกับที่ไกรศักดิ์กลั้นใจกดสวนเอวส่งดุ้นเนื้อเข้าในร่องเสียว ด้วยความฉ่ำแฉะจากน้ำเมือกใส บัดนี้หนอกเนื้อของทั้งคู่บดเข้าหากัน ท่อนควยทั้งดุ้นฝังตัวอยู่ในหลืบหีแคบ ๆ ของลูกสาวแล้ว ไกรศักดิ์เงยหน้าแอ่นเอวเบียดส่วนกลางอัดเข้ากับโหนกเนินด้วยความเสียวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความอุ่นจนร้อนและคับแคบโอบรัดตลอดลำ ช่างเป็นสัมผัสสวาทสุดวิเศษเสียนี่กระไร เค้าก้มลงมองใบหน้าลูกสาวอย่างเอ็นดู แสงจันทร์สาดส่องกระทบ เธอช่างสวยงามราวกับเป็นนางฟ้าในเทพนิยาย ริมฝีปากน้อย ๆ ได้รูปดูเย้ายวน ไกรศักดิ์ค่อยบรรจงจุมพิตประทับจูบอันนุ่มนวลกับเรียวปากนั้น กอบกับค่อย ๆ ถอนลำเนื้อออกจากร่องช้า ๆ เมื่อถอยออกมาเกินครึ่งลำแล้วจึงพามันดำดิ่งลงในความคับแน่นนั้นอย่างแผ่วเบาอีกครั้ง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
"อึ่มมมมม" มันเป็นความเสียวสุดบรรยาย เพราะความนุ่มนวลนี่กระมัง ไพรินจึงไร้ซึ่งความเจ็บปวดทั้ง ๆ ที่เป็นครั้งแรกของเธอ ในทางกลับกัน กลับมีแต่ความเสียวหี ร่างของเธอสะท้านปานจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ
"เจ็บรึเปล่าลูก" ไกรศักดิ์ยันศอกพยุงตัว ถอนปากจากการจูบอันดูดดื่มมองหน้าลูกสาวพลางถามด้วยเสียงกระซิบ ไพรินไม่ตอบเพียงแต่ส่ายหน้าเบา ๆ แววตามองพ่อเธอด้วยความรัก เค้าเห็นเช่นนั้นจึงค่อย ๆ กระเด้าควยสั้น ๆ เบา ๆ ต่อไป เพียงเท่านั้นไพรินก็เสียวสยิวขมิบรับท่อนเนื้อทุกครั้งที่พ่อเธอขยับ เธอเม้มปากไกรศักดิ์มองดูยิ่งมีอารมณ์
"ของลูกวิเศษเหลือเกิน...อ้า" เค้าอดชมไม่ได้ ค่อย ๆ ถอนควยออกจนเกือบหลุดอีกครั้งแล้วกดมันจนหนอกเนื้อบดเบียดกัน
"ซี๊ดดดดส์ หนูเสียวค่ะพ่อ" ไพรินผวาขึ้นกอด เธอเสียววาบไปทั้งร่าง ท้องน้อยกระตุก ร่องหีบีบรัดลำควยพ่อเธออย่างแรง เธอตะกายขึ้นสวรรค์กับการร่วมรักครั้งแรกกับชายที่เรียกได้ว่าเป็นพ่อของเธอเอง
"อ้า... พ่อก็เสียวลูก... ซี๊ดดดส์" ด้วยแรงบีบตอดนั้น ไกรศักดิ์เสียวขนาดเกือบถึงจุดสุดยอดไปเหมือนกัน เค้าช้อนร่างลูกสาวขึ้น บัดนี้ทั้ง 2 อยู่ในท่านั่ง ไพรินโอบกอดลำคอพ่อเธอ ร่องหียังคงกระตุกตอดน้ำหีไหลเยิ้มลงไปถึงพวงสวรรค์ผู้เป็นพ่อ
"อู้ยยยยย" ไพรินครางเบา ๆ อีกครั้ง เมื่อไกรศักดิ์ขมิบเกร็งให้ลำควยพองในร่องหีลูกสาวพลางจับสะโพกผายขยับเล็กน้อย เธอเองก็เข้าใจได้โดยง่ายโยกเอวรับช้า ๆ เห็นเช่นนั้นไกรศักดิ์รู้ทันทีว่ากำแพงระหว่างพ่อลูกสลายไปแล้ว เค้าถอดเสื้อกล้ามอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายของไพรินออก ร่างเปลือยของทั้งคู่กอดกันกลมเนื้อแนบเนื้อ อกอวบของเธอเบียดเข้ากับแผงอกกำยำ สร้างความซาบซ่านยิ่งนัก ลำควยซึ่งลึกไปยันปากมดลูกถูกขย่มโยกแรงขึ้น
"ซี๊ดดดส์... โอ้ววว์... เอาเลย... ลูกพ่อ" ไกรศักดิ์ทิ้งตัวลงนอนให้ลูกสาวซึ่งปล่อยอารมณ์ไปตามความเงี่ยน ละแล้วซึ่งความกระดากอายโยกหีเย็ดท่อนควยของเค้า ไพรินใช้มือทั้ง 2 ยันแผ่นอกพ่อเธอพร้อมยกตัวขย่มลำควย เต้าอวบกระเพื่อมไหวขึ้นลงสวยงามจนไกรศักดิ์ต้องเอื้อมไปบีบเคล้น
"อ้า... พ่อขา... ซี๊ดดดดส์... รินเสียว... อ้า" เธอเสียวรูหีจนไม่สามารถขย่มโยกได้ต่อไป ฟุบลงซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอของผู้เป็นพ่อ ไกรศักดิ์จึงกอดตอบพร้อมกระดกเอวเย็ดหีลูกสาวเร็วจี๋
"โอ้.. โอ้.. โอ้.. ซี๊ดส์.. พ่อ.. ซี๊ดส์.. อะ" ด้วยการกระเด้าเร็วแรงทำให้เสียงครางของเธอติดอยู่ในลำคอ เธอเสียวจนลมหายใจแน่นจุกในอก ร่องหีขับน้ำเงี่ยนไหลริน ยิ่งทำให้เค้ากระเด้าเย็ดเร็วขึ้น
"พะ.. พ่อ.. ระ.. ริน.. ริน.. จะเสร็จ... จะ... ซี๊ดดดดส์" สวรรค์ครั้งที่ 2 ของเธอกำลังใกล้เข้ามา แต่ไกรศักดิ์ไม่ต้องการเช่นนั้น เค้ารู้ดีว่าถ้าทำให้ไพรินเกือบถึงจุดแต่ไม่ถึง ครั้งแต่ไปเธอจะถึงสวรรค์อย่างสุดยอดเป็นเท่าทวีคูณ เค้าค่อย ๆ ลดความเร็วลงให้ลำควยแทรกเข้าออกในร่องหีช้า ๆ เนิบ ๆ
"ฮื้อ... ฮื้อ... ฮื้อ" เสียงหอบหายใจยาวจากไพริน เมื่อพ่อเธอหยุดกระหน่ำควยให้วิ่งเข้าออกในร่องหี ไกรศักดิ์พลิกตัวขึ้นเป็นฝ่ายคร่อมร่างลูกสาว พร้อมจับเธอบิดให้อยู่ในท่าโก้งโค้งโดยไม่ให้ท่อนเนื้อนั้นหลุดออก
"อู้ยยยยยย" ไพรินครางกระเส่า เพราะมันเหมือนลำควยหมุนควงในรูหีของเธอ ในท่านี้ทำให้ไกรศักดิ์เห็นถึงสะโพกแน่นกลมกลึงจับได้เต็มไม้เต็มมือ
"ซี๊ดดส์... อ้า" เมื่อลองกระเด้าเอวเย็ดดู มันช่างเสียวควยจริง ๆ หน้าขาเค้ากระทบแก้มก้นดังระงมเร้าอารมณ์แห่งกาม ร่องหีก็ขมิบรัดลำเป็นอย่างดี เค้าเริ่มโยกจากช้า ๆ แล้วเร่งขึ้น
"ซี๊ดดดส์... พ่อขา... ซี๊ดดดส์" ไพรินเอื้อมมือกลับมาจับมือเค้าด้วยความเสียวรูหี มันซาบซ่านขึ้นไปถึงสันหลัง ไกรศักดิ์กดหลังเธอเบา ๆ เธอฟุบใบหน้าลงอย่างว่าง่าย ส่งให้แก้มก้นซึ่งถูกกระแทกอยู่ลอยโด่งรับการเย็ดเข้าไปอีก
< -------- >
ขณะเดียวกันนั้นเอง วัชรีภรรยาของไกรศักดิ์ซึ่งหลับได้เพียงไม่นาน สภาพของเธอบนที่นอนในตอนนี้บิดกระสับกระส่ายไปมา เหงื่อกาฬแตกชโลมกาย คิ้วขมวดสีหน้าแสดงความกลัวอย่างเห็นได้ชัด
"อย่า... อย่าทำลูกชั้น... ไม่นะ... อย่า... ไม่... กรี๊ดดดด" วัชรีพร่ำพูดซ้ำไปมาก่อนจะสะดุ้งดึงตัวลุกขึ้นนั่งกรีดร้องอย่างสุดเสียง
"เฮื้อ... เฮื้อ... เฮื้อ... เฮื้อ..." เสียงหอบหายใจยาวดังชัดเจนในความเงียบ เธอเริ่มทบทวนสิ่งที่ได้พบเจอในความฝัน ณ ชายหาดริมทะเลยามค่ำคืน ชายวัยกลางคนเนื้อตัวสกปรกผมเผ้ารุงรัง กำลังคร่อมร่างสาวน้อย มือไม้ฉีกกระชากเสื้อผ้าเธอหลุดเป็นชิ้น ๆ อย่างบ้าคลั่ง เสียงร้องโหยหวนขอความช่วยเหลือพาให้เธอย่างก้าวเข้าไป และแล้วใบหน้าของร่างที่ถูกคร่อมอยู่นั้นก็เผยให้เห็น ไพรินนั่นเอง ลูกสาวสุดที่รักของเธอกำลังถูกใครบางคนพยายามข่มขืน ขณะที่ใช้ความคิดอยู่นั้นพลันเธอก็นึกถึงสามี วัชรีเอียงหน้ามองข้างตัว กลับเห็นเพียงที่นอนอันว่างเปล่า ในตอนนั้นเองแว่วเสียงบางอย่างแทรกเข้ามาในความเงียบงัน เธอหรี่ตาเงี่ยหูฟัง เสียงครางกระเส่าชัดขึ้นตามลำดับ วัชรีรู้สึกแปลกใจทั้งเรื่องสามีที่หายไป ความฝัน และเสียง เธอลงจากเตียงเดินออกจากห้องอย่างช้า ๆ ในใจก็นึกกลัวอยู่ไม่น้อย เสียงครวญครางดังขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเธอเยื้องกายใกล้ห้องนอนของไพริน ในระยะสายตาทำให้เห็นว่าประตูห้องของลูกสาวเปิดอยู่ ความฝันเริ่มทำให้เธอหวั่นวิตก ความห่วงลูกสาวทำเอาวัชรีรีบวิ่งไปยังประตูบานนั้นอย่างไม่คิดชีวิต และแล้วสิ่งที่เธอเห็นทำให้เธอถึงกลับช๊อค
"ไม่ไหวแล้ว... พ่อ... โอ้ววว... พ่อค่ะ... สะ... เสร็จแล้ว... โอ้วววววววว" ไกรศักดิ์ดึงรั้งสะโพกกลมกลึงของลูกสาวพร้อมอัดแก่นกายบดเบียด น้ำรักในลำกล้องพุ่งกระฉูดเข้าในโพรงหีอย่างรุ่นแรง
"อู้ยยยยยย..." ไพรินผวามือกำผู้ปูที่นอนแน่น ความรู้สึกถึงน้ำอุ่น ๆ พุ่งแรงเข้าในกายเธอส่งให้เธอถึงสวรรค์อีกครั้ง เธอบิดเกร็งเสียวสุดชีวิต ร่องหีบีบตอดลำควยของไกรศักดิ์เป็นจังหวะอย่างแรง ด้วยความเหนื่อยอ่อน ทั้ง 2 ทิ้งตัวลงนอนโดยไกรศักดิ์คร่อมอยู่บนร่างของลูกสาว เค้าพรมจูบพวงแก้มของเธอทั้งที่ท่อนเนื้อซึ่งกระตุกขับน้ำเงี่ยนเป็นระยะ ค่อย ๆ ลดขนาดลงยังคงคาอยู่ในรูหี สีหน้าของคนทั้ง 2 พ่อลูกดูผ่อนคลายอย่างมีความสุข แต่จู่ ๆ ไกรศักดิ์กลับเงยหน้าขึ้นมองวัชรีซึ่งอยู่หน้าประตู
"กรี๊ดดดดดดดด" วัชรีซึ่งยืนแข็งทื่อในสภาวะซ๊อคอยู่นั้น กลับกรีดร้องลั่นบ้าน ไกรศักดิ์และไพรินได้ยินก็สะดุ้งเฮือก เค้าและเธอผละออกจากกัน พลันสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็บังเกิดขึ้น สภาพบ้านที่ดูสวยงามกลับแปรเปลี่ยนเป็นบ้านร้างมืดทึม ขี้ฝุ่นหยากไย่เกาะอยู่โดยทั่ว อีกทั้งบนเตียงและพื้นก็มีทั้ง แมลงสาบ หนู เดินกันให้ดูน่าขยะแขยง
"หึ... หึ... ฮ่า... ฮ่า.. ฮ่า... หึ...หึ... หึ... ฮ่า... ฮ่า.. ฮ่า..." เสียงหัวเราะราวกับปีศาจจากขุมนรกดังสนั่น ตัวบ้านเหมือนจะสั่นไหวปานจะถล่ม ทุกคนต่างตกใจในสิ่งที่พบเห็น
"คุณรีบปลุกนัทแล้วพาลงไปที่รถ ผมจะไปเอากุญแจ" ไกรศักดิ์ตะโกนบอกสั่งภรรยา และรีบวิ่งกลับไปที่ห้องเก็บข้าวของอย่างเร็วลี้
"นัทตื่นสินัท ตื่น" วัชรีเขย่าตัวลูกชายอย่างแรงหวังจะให้ตื่น แต่ดูเหมือนจะไร้ผล ยิ่งนานเสียงหัวเราะก็ยิ่งทวีความดังขึ้น บานหน้าต่างปิดเปิดกระแทกสร้างความหวาดกลัวให้แก่แม่ลูกอย่างสุดขั้ว
"ไป ไป ไป เร็ว" ไกรศักดิ์ซึ่งหยิบกระเป๋าเสื้อผ้ามาได้รีบตะโกนสั่งเธอทั้ง 2
"คุณรีบพารินออกไป เดี๋ยวผมอุ้มนัทออกไปเอง ไปเร็ว"
"หึ... หึ... ฮ่า... ฮ่า.. ฮ่า... หึ...หึ... หึ... ฮ่า... ฮ่า.. ฮ่า..." เสียงหัวเราะยังคงดังขึ้นเรื่อย ๆ ผงฝุ่นเริ่มล่วงลงมาเหมือนตัวบ้านใกล้ถล่มเต็มที วัชรีปรี่เข้าจูงมือลูกสาวในสภาพเปลือยเปล่านั่งคุดคู้ปิดหูหลับตาด้วยความกลัวอยู่ข้างเตียง ไกรศักดิ์แบกร่างนัทพงษ์ซึ่งยังคงสลบไสลขึ้นบ่า อีกมือลากกระเป๋าเสื้อผ้าวิ่งตามวัชรีออกมาติด ๆ ทั้ง ๆ ที่ยังอยู่ในสภาพเปลือยกาย ประตูทางออกเบื้องหน้าปิดอยู่ แต่ไกรศักดิ์หาได้กังวลไม่เค้ามองด้วยแววตาแข็งกร้าววิ่งแซงวัชรีใช้เท้าขวาถีบเข้ากับบานประตูอย่างแรง เพียงครั้งเดียวมันก็เปิดออก ทุกคนวิ่งไปที่รถอย่างไม่คิดชีวิต
"น้ำลูกพ่อ" เสียงสะอื้นเย็นยะเยือกดังมาจากด้านหลัง ทั้ง ๆ ที่วิ่งอยู่นั้น ไกรศักดิ์ได้หันไปมองจึงรู้ว่าเป็นอานนท์ แต่มันไม่ได้ทำให้เค้าหยุดวิ่งแต่อย่างใด ภาพอานนท์ยืนอยู่หน้าประตูบ้านร้างที่แสนน่ากลัว ผ้าสีขาวที่เคยเห็นห้อยระย้าสวยงาม กลับเปลี่ยนเป็นเศษผ้าสกปรกโบกสะบัดอย่างบ้าคลั่ง ซุ้มดอกไม้เมื่อกลางวันครั้งเคยได้นั่งดื่มไวน์กลายเป็นเพิงเก่า ๆ เต็มไปด้วยหญ้าทะเลดูรกรุงรัง เมื่อถึงรถไกรศักดิ์ส่งนัทพงษ์ให้กับภรรยา และรีบควานหากุญแจในกระเป๋าเสื้อผ้า
"น้ำ... อย่าทิ้งพ่อไป... กลับมาอยู่กับพ่อเถอะ" อานนท์ค่อย ๆ ย่างก้าวเข้ามาหา ใบหน้าของเค้าดูเศร้าสร้อย มีคราบน้ำตาอาบแก้มอันซีดเผือก
"เร็วสิคะคุณ" วัชรีบอกเร่งด้วยใจระทึก
"เร็วแล้ว... เจอ... เจอแล้ว" รีโมทถูกกดทันที เมื่อเปิดประตูได้วัชรีรับพาลูกทั้ง 2 เข้านั่งด้านหลัง ส่วนเธอนั่งหน้า สติที่ยังดีทำให้ไกรศักดิ์สตาร์ทรถได้อย่างไม่ยากเย็น รถเคลื่อนตัวออกจากแดนนรกนั้นอย่างรวดเร็ว เมื่อพ้นรัศมีเสียงหัวเราะอันหน้ากลัว ทุกคนในรถก็เริ่มตั้งสติได้มีเพียงนัทพงษ์เท่านั้นยังคงนอนเหมือนไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น ไกรศักดิ์เหลือบมองกระจกหลัง ก็พลันเห็นร่างเปลือยของลูกสาว สายตาทั้งคู่ประสานกันทำให้รู้ว่าขณะนี้เค้าและเธออยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ไพรินรีบยกมือขึ้นปิดบังเต้างามบีบเบียดต้นขาเข้าหากันแน่น วัชรีเห็นเข้าจึงเอื้อมล้วงเสื้อผ้าในกระเป๋าให้ลูกสาวและสามี
"เอ่อ... ผม"
"เงียบเถอะคุณ ยังไม่ต้องพูดอะไร" วัชรีพูดสวนทันที เธอไม่อยากฟังสิ่งใดทั้งสิ้นในตอนนี้ ภาพที่เธอเห็นเมื่อครู่ยังติดตา แต่ที่จำไม่ลืมเลือนคือ ภาพสามีของเธอเงยหน้าขึ้นมอง ขณะนั้นเองบังเกิดสิ่งที่น่ากลัวยิ่ง ใบหน้านั้นกลับแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าของอานนท์ซึ่งขาวซีดน่าสยดสยอง ในความคิดแวบหนึ่ง จู่ ๆ เธอก็คว้ากระเป๋าถือหน้ารถ เร่งค้นหาอะไรบางอย่าง ๆ ขะมักเขม้น หน้าหนังสือพิมพ์ซึ่งเธอตัดเก็บไว้ถูกหยิบออกมาพิจารณา แต่แล้วกลับทำให้เธอซ๊อคอีกครั้ง ข้อความเกี่ยวกับรางวัลโปรโมชั่นการท่องเที่ยวที่ครอบครัวเธอเห็นครั้งก่อนหายไป วัชรีคุ่นคิดทบทวนสิ่งต่าง ๆ ในจิตใจ ตอนนี้เธอสับสนว่าจะโกรธสามีที่ทำในสิ่งผิดประเพณีรึไม่ หรือสิ่งที่เธอเห็นนั้น สามีเธอไม่รู้ในการกระทำของตัวเอง ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มแรก ล้วนเป็นฝีมือของสิ่งเร้นลับที่เรียกว่าผีงั้นหรือ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่ออ่านเฉพาะกลุ่มที่ชื่นชอบในเรื่องแนวนี้ ชื่อตัวละครถูกสมมติขึ้นทั้งสิ้นมิได้มีตัวตนอยู่จริง กรุณาอย่า(ห้าม)นำไปโพสต์ต่อข้างนอก อันนี้ไม่ได้หวงแต่เพราะผมไม่อยากให้ผู้ที่ไม่ได้มีความชื่นชอบตรงกันขุดโคตรผู้แต่งนั่นก็คือผมขึ้นมาด่า และผมหวังว่าจะใช้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้ต้องการให้ใช้เป็นแนวทางปฏิบัติแต่อย่างใด ขอบคุณครับ...jam
"นี่คุณ... มีจดหมายอยู่ในตู้อีกซองหนิ ทำไมไม่หยิบเข้าบ้าน" ไกรศักดิ์ ชายวัย 42 พูดขึ้นเมื่อก้าวเข้ามาในบ้าน บ้านซึ่งแสนจะอบอุ่นภายใต้บรรยายกาศการรับประทานอาหารมื้อค่ำของวันศุกร์
"เมื่อเย็น ๆ ชั้นก็หยิบมาหมดแล้วนะคะคุณ" แม่บ้านแสนสวยภรรยาคุณไกรศักดิ์ รับซองจดหมายพลางตอบด้วยสีหน้าสงสัย เพราะเธอแน่ใจว่าสำรวจจนถี่ถ้วนกับตู้จดหมายเล็ก ๆ แล้ว มันมีแต่เพียงบิลค่าโทรศัพท์เท่านั้น เธอชื่อ วัชรี อายุ 37 ห่างจากสามีถึง 5 ปี วัชรีเป็นคนหุ่นดี เธอไม่ปล่อยให้ทรวดทรงองเอวหย่อนคล้อยไปตามกาลเวลา ถ้าไม่มีใครบอกก็คงไม่รู้ว่าเธอให้กำเนิดบุตรแล้วถึง 3 คน
"ของผมรึเปล่าครับแม่" เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น แม้จะเรียนถึงมหาวิทยาลัยปี 2 แล้ว วีรพงษ์ ลูกชายคนโตก็ยังไม่วายออกอาการอยากรู้อยากเห็นเหมือนเด็ก ๆ
"ไม่ใช่ของวีหรอกจ๊ะ... เค้าจ่าหน้าซองถึงเจ้าบ้าน เอ... ไม่มีชื่อผู้ส่ง" วัชรีพลิกซองจดหมายดูให้แน่ใจ
"มาค่าหนูอ่านให้" เด็กสาววัย 18 อ่อนกว่าพี่ชาย 1 ปี หน้าตาเธอคมขำ ผิวพรรณขาวปานหยวก ชายมากมายในสถาบันต่างหมายปอง แต่เธอก็ยังไม่มีข่าวคบใครให้เสียชื่อเสียงดาวคณะ เธอชื่อไพริน เป็นลูกสาวคนเดียวของบ้าน และเป็นความภูมิใจของผู้เป็นพ่อ แม่ ที่ให้กำเนิดธิดาที่งดงาม เธอรับซองจดหมายเกาะมันออกอ่านอย่างฉะฉาน
"เรียนเจ้าบ้าน ทางบริษัทได้มีนโยบายโปรโมทการท่องเที่ยว โดยจัดแคมเปน พักผ่อนหย่อนใจฟรี หาดส่วนตัวอันสวยงาม ทรายขาวละเอียด พร้อมที่พัก อาหาร เครื่องดื่ม และคนรับใช้ เป็นเวลา 2 วัน 1 คืน พร้อมแพคเกจเงินสด 1 แสนบาท ผู้โชคดีบริษัทได้สุ่มจากหมายเลขบัตรประชาชน ตรวจสอบได้ที่หนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ประจำวันศุกร์ที่ 13"
"นี่ไงพ่อ... มีจริง ๆ ด้วย" นัทพงษ์ ลูกชายคนสุดท้องวัย 11 ขวบ วิ่งไปหยิบหนังสือพิมพ์มาให้คุณแม่ วัชรีรู้สึกงง เนื่องจากเธอเป็นแม่บ้าน ทั้งวันอยู่กับบ้าน หนังสือพิมพ์เธอก็อ่าน แต่แปลกใจที่ไม่ได้เห็นคอลัมน์นี้ทั้ง ๆ ที่อยู่ด้านหน้าหนังสือพิมพ์ วัชรีคุ่นคิด หรือว่าเธอไม่ทันมอง
"ว่ายังไงต่อลูก" ไกรศักดิ์บอกให้ลูกสาวอ่านต่อ
"กำหนดการคือ วันเสาร์ที่ 14 ที่ตั้งอยู่ตามแผนที่ ที่แนบมาให้... นี่ค่ะแผนที่"
"ก็ไม่ไกลมากนะ" ไกรศักดิ์รับแผนที่มาดูแล้วบ่นพึมพำ
"คุณค่ะ อย่าไปเลย ชั้นว่ามันแปลก ๆ อยู่นะ" วัชรีปรามสามีด้วยสีหน้าไม่สู้ดี เมื่อรู้สึกว่าสามีเริ่มอยากรับข้อเสนอที่ได้ฟัง
"ไปสิค่ะพ่อ วันเสาร์อาทิตย์ รินไม่มีเรียน"
"ผมไปด้วยนะพี่ริน" นัทพงษ์เขย่าแขนอ้อนพี่สาว ไพรินจะรักน้องคนนี้มากเนื่องจากยังเด็ก เวลานอนก็นอนห้องเดียวกัน ถึงขนาดนัทพงษ์อยากได้อะไร ถ้าไม่เกินกำลัง พี่สาวก็จะหามาให้ตลอด
"อย่างนี้ผมก็อดไปสิพ่อ พรุ่งนี้ผมมีพรีเซนเตชั่น" วีรพงษ์ตัดพ้อด้วยความเสียดาย
"เค้าคงไม่หลอกมั๊ง ออกหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เราไปกัน ถ้าไม่เป็นอย่างที่บอกไว้ก็กลับทันที... ดีไม๊"
"ดี..." 2 พี่น้องเอ่ยปากพร้อมกันด้วยความตื่นเต้นที่จะได้ไปเที่ยว แต่ขณะเดียวกันอีกฟากหนึ่งของโต๊ะอาหาร วัชรีผู้เป็นแม่ยังออกอาการกังวลอยู่
"ส่วนวีพ่อจะซื้อของมาฝาก" ทั้งครอบครัวทานอาหารมื้อค่ำคุยกันอย่างมีความสุข
< -------- >
"กรี๊ดดดดด!!!" บนเตียงนอนนุ่ม ๆ วัชรีสะดุ้งเฮือก ลุกขึ้นนั่งเหงื่อกาฬแตก ผมเผ้ายุ่งเหยิง
"เป็นอะไรรี คุณเป็นอะไร" ไกรศักดิ์ตื่นขึ้นจากเสียงกรีดร้องของภรรยา เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง แต่ก็ยังไม่ทิ้งอาการงัวเงีย
"คุณพ่อ... คุณพ่อมาบอกชั้น... บอกว่าอย่าไป อย่าพาลูกรินไป"
"โถ่รี... มันก็แค่ความฝัน พ่อคุณเสียไปตั้งนานแล้วนะ ยังคิดถึงท่านอยู่อีกเหรอ... หัวค่ำกินมากไปรึเปล่า"
"ไม่นะค่ะ มันเหมือนจริงมาก คุณพ่อดึงแขนลูกรินไว้บอกว่าอย่าไป... อย่าไป"
"นอนเถอะรี ฝันร้ายกลายเป็นดี คุณไม่เคยได้ยินเหรอ พรุ่งนี้ผมต้องขับรถแต่เช้านะ... นอนเถอะ" ไกรศักดิ์พลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้ภรรยา วัชรีค่อย ๆ ล้มตัวลงนอนก่ายหน้าผากพยายามข่มตานอนไม่คิดถึงเรื่องในฝันแต่กว่าจะหลับก็ใช้เวลาจนเกือบรุ่ง
< -------- >
"โอ้โห!... สวยจังเลยคะพ่อ" ไพรินก้าวเท้าลงจากรถ เธออุทานกับสิ่งที่เห็นเมื่อได้มาถึง บ้านไม้ชั้นเดียวสีขาวหลังขนาดพอเหมาะริมชายหาด หน้าบ้านเป็นชานล้อมรั้วมีโต๊ะเล็ก ๆ เหมาะสำหรับนั่งจิบกาแฟในยามเช้า ตัวบ้านประดับประดาไปด้วยผ้าบาง ๆ สีขาวห้อยระย้าปลิวไสว มองลงไปที่ริมหาดมีซุ้มดอกไม้สีสวยสดพร้อมด้วยเตียงผ้าใบ 1 คู่ ที่นี้ดูราวกับสวรรค์ก็ไม่ปาน
"บ้านอุ่นรัก" ไกรศักดิ์พูดขึ้นเมื่อมองเห็นป้ายข้างประตูทางเข้าบ้าน เค้าพินิจมอง มันเป็นป้ายที่ทำขึ้นเอง ดูแล้วอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก เค้าเอื้อมมือจะจับลูกบิดประตู พลันมันก็เปิดออกก่อนที่มือของเค้าจะแตะ
"สวัสดีครับ คุณคงเป็นคุณไกรศักดิ์ บ้านอุ่นรักยินดีต้อนรับครับ ผมอานนท์ คนรับใช้ของคุณ... เชิญครับ" เสียงทักทายจากชายวัยกลางคนหน้าตาดีถึงขั้นหล่อซึ่งยืนอยู่ภายใน
"เห็นไม๊ผมบอกแล้วว่าไม่มีอะไร" ไกรศักดิ์พูดกับภรรยา
"ชั้นคงคิดมากไปเองมั๊งคะ" วัชรีตอบแต่สีหน้ายังไม่คลายความกังวลลงเท่าไหร่ อานนท์พาเดินแนะนำห้องต่าง ๆ ภายในตัวบ้านด้วยท่าทางนอบน้อม
"นั่นอะไรครับลุง" นัทพงษ์แหงนมองกลางห้องนั่งเล่น บนขื่อมีผ้าห้อยอยู่ 2 ผืน ผืนหนึ่งสั้นปลายหลุดลุ่ยเหมือนฉีกขาด อีกผืนหนึ่งยาวกว่าปลายเรียบคล้ายโดนตัด
"เจ้าของบ้านคงเคยใช้แขวนอะไรมั๊งครับ" อานนท์ตอบผ่าน ๆ เหมือนไม่รู้
"อย่าไปยุ่งของเค้าเลยนัท เรามาอยู่แค่คืนเดียว" ไพรินซึ่งยืนอยู่ข้าง ๆ พูดพลางลูบศีรษะน้องชาย
"เชิญตามสบายครับ นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้วผมขอตัวเตรียมอาหารก่อน" อานนท์พามาถึงห้องนอนแล้วเดินจากไป ทุกคนขนของเข้าห้อง ไกรศักดิ์นอนกับภรรยา และไพรินนอนกับน้องชาย เวลาเพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมงทุกคนต่างพร้อมที่ห้องอาหาร
"โห... น่ากินจังเลยครับ" นัทพงษ์ปรี่เข้าไปนั่งคว้าน่องไก่กินอย่างเอร็ดอร่อย โต๊ะอาหารเป็นแบบกะทัดรัดไม่ใหญ่โต แต่รายการอาหารที่อยู่บนโต๊ะล้วนแล้วแต่สวยงามน่าทาน ทุกคนยิ้มแย้มพูดคุยและรับประทานอาหาร
"ผมไปเล่นน้ำนะครับ"
"พี่ไปด้วย" 2 พี่น้องพออิ่มได้ที่ก็ออกอาการซน วิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อลงเล่นน้ำทันที ไม่นานไกรศักดิ์และภรรยาเดินตามไปห่าง ๆ ทั้งคู่นั่งเอนผ่อนคลายบนเตียงผ้าใบภายใต้ซุ้มดอกไม้ โต๊ะตัวเล็ก ๆ ที่ขั้นอยู่ระหว่างกลางมีขวดแชมเปนแช่ในถังน้ำแข็งตั้งอยู่
"พระเจ้า... ผมไม่เคยรู้สึกสบายอย่างนี้มาก่อนเลย" ไกรศักดิ์บอกกับวัชรีพลางจิบแชมเปน มองไปยังลูก ๆ ที่เล่นน้ำอย่างสนุกสนาน ไพรินอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวหลวม ๆ เมื่อเปียกน้ำจึงลู่รัดร่างอวบถึงแม้จะมีบราเซียสีขาวห่อหุ้มอยู่ แต่ปลายยอดของปทุมถันขนาด 34 มันดันออกมาจนเห็นเป็นเม็ด ด้วยความที่เสื้อตัวใหญ่อยู่แล้วและเป็นหาดส่วนตัวจึงไม่ต้องอายใคร ท่อนล่างของเธอจึงมีเพียงชั้นในสีขาวปิดบังเนินสงวนไว้เท่านั้น ทำให้มองเห็นสัดส่วนเธอได้ชัดเจน เอวคอดกิ่วรับกับอกอวบอิ่มและสะโพกผายได้รูป ใบหน้าใส ๆ เส้นผมเปียกน้ำสะบัดไปมายิ่งดูเซ็กส์ซี่ แต่ใครเล่าจะรู้ว่าทุกอิริยาบทของเด็กสาวกำลังถูกจับจ้องจากชายวัยกลางคน อานนท์ยืนแง้มผ้าม่านอยู่ภายในบ้าน เค้ามองชื่นชมความงดงามของเด็กสาว แววตามีประกายเอ็นดูราวกับว่าไพรินเป็นลูกสาวของตัวเอง
< -------- >
เวลาล่วงเลยไปถึง 3 ทุม ทุกคนเริ่มอ่อนเพลียจากการดื่มด่ำความสุขที่ได้รับ ไม่ว่าจะเป็นอาการเลิศรส เครื่องดื่มชั้นดี และความสนุกสนาน
"อานนท์ วันนี้คงแค่นี้ล่ะไม่รบกวนแล้ว พวกผมจะเข้านอนแล้ว" ภายในห้องนั่งเล่นไกรศักดิ์พูดกับอานนท์แสดงอาการขอบคุณ
"ครับ ส่วนเรื่องเงินรางวัลผมจะเตรียมไว้ให้พรุ่งนี้เช้า หลับฝันดีนะครับ" อานนท์พูดจบแล้วโค้งคำนับแต่แววตาดูมีเลศนัยบางอย่าง ต่างคนเข้าห้องนอน ไกรศักดิ์ใส่กางเกงแพรสีเขียวตัวเดียวนอนกับวัชรีที่อยู่ในชุดนอนยาวสายเดี่ยวเนื้อผ้าเงาลื่น ในส่วนของไพริน เธอใส่เสื้อกล้ามพอดีตัวเต้าอวบเบียดอัดเป็นลูก เธอไม่ชอบใส่บราเซียนอนเพราะรู้สึกอึดอัด ท่อนล่างสวมเพียงชั้นในสีขาวตัวจิ๋วบาง ๆ เท่านั้น นัทพงษ์น้องชายใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นชั้นในไม่ใส่ ทั้งคู่นอนด้วยกันแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ
< -------- >
เวลาผ่านไปทุกคนหลับสนิทภายใต้ชายคาบ้านอุ่นรัก กระทั่งถึงตี 3 ทุกอย่างล้วนสงบนิ่ง มีเพียงแสงจันทร์ที่สาดส่องและเสียงเกรียวคลื่นกระทบฝั่ง พลันก็มีเสียงแผ่วเบาเล็ดลอดออกมา
"อืมมม" ไพรินครางกระเส่าในลำคอ เธอเสียววาบที่ยอดถัน เมื่อมือเด็กชายวัย 11 ปี ลูบไล้ไปตามเต้าอวบของพี่สาวซึ่งนอนตะแคงกอดเค้าอยู่ในอ้อมแขน นัทพงษ์ซุกใบหน้าเข้ากับอกอวบดอมดมความหอม เธอหลับตาพริ้มแอ่นอกรับการซุกไซ้ร์ของน้องชาย ปลายยอดหดแข็งดันเสื้อกล้ามออกมาเป็นเม็ด เด็กน้อยวัย 11 ปี แลบลิ้นออกแตะวนเข้ากับยอดบัวนอกเสื้อของพี่สาว มือน้อย ๆ ค่อย ๆ บีบเคล้นเต้าเต่งจนไพรินเสียวซ่าน
"อืมมมมม" ไพรินงุนงงกับสิ่งที่เกิด แต่ยังคงบิดกายเล็กน้อยด้วยความสยิว นัทพงษ์ละมือจากเต้าอวบไล้ลงผ่านสีข้างสอดผ่านเสื้อกล้ามเข้าไปช้า ๆ ไพรินรู้สึกวูบวาบเหมือนไฟซ๊อตเมื่อถูกมือชายสัมผัสเนื้อแท้ เธอซ่านเสียวไปทั้งร่างเมื่อปลายยอดปทุมเริ่มฉ่ำแฉะไปด้วยน้ำลายและความอุ่นจากปากน้องชายซึ่งกำลังโลมเลียเธออยู่ นัทพงษ์ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเนียนแขนที่สอดเข้าไปทำให้เสื้อร่นขึ้น เค้าค่อย ๆ จับพี่สาวพลิกตัวนอนหงาย ไพรินเองก็ไม่มีอาการแข็งขืนแม้แต่น้อย เธอเหมือนตกอยู่ในภวังค์ นัทพงษ์ก้มลงจูบที่หน้าท้องแบนราบ ไพรินแขม่วเกร็งท้องทันทีด้วยความสยิว เด็กน้อยลากลิ้นฉ่ำช้า ๆ พลางจับชายเสื้อเลิกขึ้น
"โอววว์" ไพรินแอ่นกายครางกระเส่า ทันทีที่เสื้อถูกเลิกขึ้นพ้นผ่านจนชายเสื้อเกี่ยวสะกิดยอดเต้าอวบเต่ง ผิวขาวไม่มีแม้รอยตำหนิกระทบแสงจันทร์ส่งให้ยิ่งนวลเนียน ยอดถันตั้งเป็นเม็ดชูชันสีชมพูอ่อนท้าให้โลมเลีย ไพรินสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากลมหายใจ เมื่อนัทพงษ์ก้มหน้าลงใกล้เต้าอวบของเธอ ปลายลิ้นถูกแลบออก จะงอยฉ่ำไปด้วยน้ำลายแตะเข้ากับยอดถันเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ วนไล้ไปมารอบ ๆ ไพรินเสียวซ่านเธอรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงภายในร่องหลืบของเธอ มันเริ่มบีบตัวขมิบขับน้ำเมือกใส ๆ ออกมา
"อู้ยยยย... ซี๊ดส์" นัทพงษ์ดูดที่ปลายยอดพร้อมใช้ฟันหน้าขบเบา ๆ มือทั้ง 2 ข้างเคล้าคลึงเต้าไปพร้อม ๆ กัน บัดนี้น้ำรักของไพรินถูกขับออกมาจนแฉะชั้นในตัวจิ๋ว ความรู้สึกซ่านสยิวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนถาโถมเข้ามา แต่ในส่วนลึกแล้วเธอก็รู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยในการกระทำของน้องชายวัยเพียง 11 ปี ที่นอนด้วยกันมาตลอด แต่ในความสงสัยนั้นเธอกลับปล่อยมันไปตามความรู้สึกสุขสบายกับรสสัมผัสที่ได้รับ ถ้าเธอลืมตาซักหน่อยเธอจะเห็นว่าการกระทำของน้องชายเธอทั้งหมดนั้นล้วนแล้วแต่หลับตาทั้งสิ้น นัทพงษ์ไม่เป็นตัวของตัวเอง เค้าใช้ปลายนิ้วชี้และนิ้วโป้งบี้คลึงที่ยอดถันเบา ๆ
"ซี๊ดดดส์... นัท" ไพรินเลื่อนมือทั้ง 2 มาจับศีรษะน้องชายลูบไล้ระบายความเสียว แต่ทางนัทพงษ์นั้นกลับไร้ความรู้สึก เค้าค่อย ๆ ลดใบหน้าลงช้า ๆ ปลายลิ้นฉ่ำเลียไล้ลงผ่านผิวเนียนงาม
"อย่า... นัท... อย่า" ไพรินรู้ทันทีว่าน้องชายกำลังจะทำสิ่งใด เธอรั้งศีรษะน้องชายหมายจะให้เค้าหยุดการกระทำ แต่กลับต้องชะงักมือเกร็งหน้าท้องด้วยความเสียว เมื่อปลายลิ้นลากผ่านท้องน้อยบริเวณขอบชั้นในตัวจิ๋ว
"อูยยยยว์... นัท... ขึ้นมา... อย่า... ซี๊ดดดดส์" ไพรินพยายามรั้งศีรษะเค้าขึ้นมา แต่กลับไม่มีเรี่ยวแรงจะสู้กับเด็กน้อย เธอบิดกายเพื่อหลบหลีกปลายลิ้นที่กำลังจะเลื่อนลงมาถึงหว่างขาเธอ
"โอ้วววว์... นัท... ซี๊ดดดดส์... พอ... แล้ว... อย่านัท" ไพรินทั้งเสียวทั้งอาย เมื่อนัทพงษ์เลียลิ้นเข้ากับร่องสวรรค์อันฉ่ำแฉะของเธอถึงแม้จะเป็นเพียงภายนอก เธอคิดไปว่านัทพงษ์คงจะยิ้มเยาะเธอที่มีอารมณ์กับน้องชายจนหลังน้ำเสียวออกมาให้แฉะชั้นใน แต่ไม่เลยนัทพงษ์ทำไปโดยไร้สติ
< -------- >
อีกด้านหนึ่งของบ้าน วัชรีซึ่งรู้สึกไม่ดีกับการมาครั้งนี้อยู่แล้วเธอจึงค่อนข้างกระสับกระส่ายนอนหลับไม่สบายเท่าที่ควร
"จะไปไหนค่ะคุณ" วัชรีพูดทักขึ้น เธอรู้สึกตัวทันทีเมื่อสามีซึ่งนอนเคียงข้างดึงตัวขึ้นนั่ง เค้าเดินเปิดประตูห้องออกไปโดยไม่ตอบอะไร วัชรีเองคิดว่าไกรศักดิ์ออกไปเพื่อเข้าห้องน้ำจึงไม่ได้คิดอะไร เธอลดเปลือกตาลงเพื่อหลับต่อหวังให้ผ่านค่ำคืนนี้ไปโดยเร็ว
< -------- >
"ซี๊ดดดดดส์... นัท" ไพรินซึ่งพยายามแข็งขืนในเมื่อครู่ บัดนี้เริ่มปล่อยกายไปตามความเสียวที่ไม่เคยได้รับมาก่อนในชีวิต ต้นขาขาว ๆ เริ่มแบะออกเปิดทางให้น้องชายใช้ปลายลิ้นโลมเลียอย่างถนัดถนี่ ในใจเธอคิดเลยไปถึงการร่วมรักกับน้องชายที่กำลังจะบังเกิดในไม่ช้า ยิ่งทำให้ภายในร่องขมิบขับน้ำเหนียวออกมามากขึ้น ขณะที่ไพรินกำลังดื่มด่ำกับความสุขนั้นเอง ประตูห้องทั้ง ๆ ที่ล็อคอยู่กับถูกเปิดออกได้จากด้านนอก ไกรศักดิ์นั่นเอง เค้าก้าวเข้ามาในห้อง ห้องซึ่งลูกสาวกับลูกชายของเค้ากำลังบรรเลงเพลงสวาทกัน แต่ในความเป็นจริงแล้วไกรศักดิ์ก็เป็นเหมือนกับนัทพงษ์ เค้าเดินเข้ามาในห้องนี้ทั้ง ๆ ที่หลับตาอยู่ นัทพงษ์เหมือนรู้เวลาก็ผละออกจากการโลมเลียร่องเสียวของพี่สาว เค้าค่อย ๆ ถอยลงจากเตียงมายืนประจันหน้ากับผู้เป็นพ่อ แล้วจู่ ๆ ก็ล้มลงนอนกับพื้นห้อง ในวินาทีนั้นเองไกรศักดิ์ก็ได้สติ เปลือกตาค่อย ๆ ลืมขึ้นเผยให้เห็นภาพเบื้องหน้า หูที่เคยอื้ออึงเริ่มรับรู้ได้ยินเสียงรอบข้าง
"ซี๊ดดดดส์... อูววว์... นัท" เสียงครางกระเส่าและภาพที่เห็นเบื้องหน้าทำให้ไกรศักดิ์ถึงกับหายใจยาว ลูกสาวที่เค้าเลี้ยงดูมาแต่เล็กซึ่งยังคงหลับตาพริ้มนอนชันเข่าพร้อมลูบไล้เรือนร่างอันนวลเนียน มือซ้ายบีบเคล้นเต้าอวบ มือขวาสอดอยู่ภายในชั้นในตัวจิ๋วสีขาว ปลายนิ้วถูคลึงกับเม็ดละมุนเบา ๆ ภายนอกมองเห็นเป็นรอยมือขยุกขยิกไปมา ทั้งภาพและเสียงส่งให้ท่อนเอ็นของเค้าค่อย ๆ พองอย่างไม่ตั้งใจ ไม่มีความยั้งคิดแม้แต่น้อย เหมือนมีมนต์สะกดบางอย่างดลให้ไกรศักดิ์เดินเข้าหาร่างของลูกสาว เค้าค่อย ๆ ย่อตัวลงคุกเข่าข้าง ๆ นัทพงษ์ซึ่งบัดนี้หลับใหลไร้สติ
"นัท... นัทจ๋า" เสียงซึ่งฟังดูโหยหา อีกทั้งเบื้องหน้าคือหว่างขาอันหน้าค้นหาสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ภายใน พาให้ไกรศักดิ์ค่อย ๆ เลื่อนตัวคืบคลานขึ้นบนเตียงนุ่ม ๆ ใบหน้าค่อย ๆ ยื่นเข้าสู่จุดหมาย กลิ่นกายและน้ำเสียงช่างรัญจวนใจเค้ายิ่งนัก ไกรศักดิ์เลียนิ้วมือนอกชั้นในตัวน้อยอย่างหลงใหล
"อืมมมมม" ไพรินรับรู้ถึงสัมผัสจึงค่อย ๆ ถอนมือออกขึ้นเคล้นคลึงเต้าอวบอีกข้าง สะโพกผายแอ่นรับลิ้นซึ่งคิดว่าเป็นของน้อยชายอย่างลืมตัว ไกรศักดิ์ตวัดลิ้นเลียเน้นเข้ากับปุ่มกระสันต์ที่เต่งเป็นเม็ด ถึงแม้ไม่โดนเนื้อแท้แต่มันก็สร้างความเสียวให้เธอจนต้องระบายออกด้วยการเอื้อมมือลงไปลูบศีรษะเค้า แต่แล้วสัมผัสที่เปลี่ยนไป ไพรินถึงกับเบิ่งตาโพลงพร้อมผงกศีรษะขึ้นมอง
"ว้าย... พ่อ" เพียงได้เห็นแม้จะไม่ชัดนักในความมืด แต่ไพรินก็จำได้ทันที ถึงเธอจะเสียวสยิวเพียงใดแต่นี่คือพ่อบังเกิดเกล้าของเธอความละอายต่อบาปส่งให้เธอกรีดร้อง 2 มือดันศีรษะผู้เป็นพ่อให้ออกห่างจากของสงวน แต่บัดนี้ไกรศักดิ์หูอื้อตาลายไปหมด เค้าหลงในรสหอมหวานของน้ำเงี่ยนที่ถูกขมิบออกมาจนเกินจะคิดสิ่งใด
"อูยยยยยยยยว์... ซี๊ดดดส์" มือทั้ง 2 ก่อนเคยผลักไส เปลี่ยนเป็นกุมขยุ้มปอยผม ร่างนวลเนียนสะดุ้งเกร็งสะท้านขนตามตัวลุกชูชัน ไพรินเสียวจนจับขั้วหัวใจ เมื่อผู้เป็นพ่อเกร็งแซะปลายลิ้นผ่านขอบชั้นในเข้าสัมผัสกับติ่งเนื้อกลางพูหี
"ซี๊ดดดส์... อย่าค่ะ... พ่อ... อูววว์" เม็ดละมุนซึ่งถูกโลมเลียด้วยลิ้นสาก ๆ แต่ทว่ามีความหยุ่นนุ่มเต่งรับรสสัมผัสตามปฏิกิริยาของร่างกาย น้ำเงี่ยนภายในไหลชโลมลิ้นของไกรศักดิ์อย่างพร่างพรู มันช่างหอมหวานละมุนเหลือเกิน ไกรศักดิ์ดื่มด่ำกับติ่งเนื้อ กลิ่นและรสกระตุ้นลำควยภายใต้กางเกงแพรให้ค่อย ๆ แข็งขึ้นช้า ๆ ราวกับมีชีวิต ขอบขาชั้นในตัวน้อยถูกเค้าเกี่ยวรั้งเผยพูเนื้อให้จะงอยลิ้นตวัดเลียได้อย่างถนัดถนี่
"ซี๊ดดดดส์... ยะ... อย่า... ซี๊ดดดส์" สติซึ่งยังพอมีอยู่บ้างพาให้ไพรินใช้มือที่ดูเหมือนจะไม่มีเรี่ยวแรงผลักไสศีรษะของผู้เป็นพ่อ แต่มันไม่ทำให้ไกรศักดิ์รู้สึกตัวและหยุดเลียหีเธอแต่อย่างใด
"อูยยยยยว์" ไพรินสะดุ้งหน้าท้องแขม่วเกร็งกระตุก เมื่อไกรศักดิ์ผู้เป็นพ่อเกร็งเรียวลิ้น แล้วค่อย ๆ แทรกสอดเข้าในรูหีของเธอ ถึงมันจะไม่ลึกนักแต่ก็ทำให้ไพรินถึงกับผวากับความเสียว
"พะ... พอแล้ว... ซี๊ดดดส์... อย่าค่ะ... พ่อ... อูววว" ด้วยความไม่เคยมาก่อน ความซ่านสยิวเช่นนี้ส่งให้มือที่เคยผลักไสกลับเผลอลูบไล้ไปมากับศีรษะผู้เป็นพ่ออย่างนุ่มนวลทั้ง ๆ ที่ปากก็ยังพูดปราม ไกรศักดิ์กระดกลิ้นที่ยังแทรกตัวอยู่ในร่องสวาทสร้างความเสียวให้ไพรินยิ่งนัก บัดนี้ในสำนึกของเธอเริ่มเตลิดคิดไปถึงสิ่งซึ่งมากกว่าเรียวลิ้น ถ้าขณะนี้เป็นท่อนเนื้อของพ่อเธอมันจะมีความรู้สึกอย่างไร แต่อีกใจหนึ่งก็มีความเกรงกลัวต่อบาปกรรม
"หยุดเถอะ... พะ... พ่อ... ซี๊ดดดส์" ไกรศักดิ์หยุดชะงัดแต่ไม่ใช่เกิดจากการห้ามปรามของลูกสาว เค้าค่อย ๆ เลื่อนตัวขึ้นพรมจูบไล่จากท้องน้อยผ่านเนินอกอิ่มจนถึงซอกคอขาว
"ยะ... อย่า... ซี๊ดดส์" ไพรินขนลุกเรียวเมื่อถูกซุกไซร์ ร่างน้อย ๆ ถูกคร่อมโดยพ่อบังเกิดเกล้าบิดแอ่น ใบหน้างามเอนเอียง ริมฝีปากเม้มแน่นด้วยความสยิว
"พอแล้ว... พ่อขา... พอ... อึ่มมมม" ไพรินเอามือทั้ง 2 ดันสีข้างไกรศักดิ์ แต่สำหรับเค้าแล้ว มันราวกับว่าเธอเอามาแตะเบา ๆ ลูบไล้เล่นเท่านั้น มือของเค้าซึ่งว่างอยู่เริ่มสอดเข้าเคล้นคลึงเนินอกอวบ
"อึ่มมมมม" ไพรินเผลอครางแอ่นรับอย่างลืมตัว ไกรศักดิ์โหย่งตัวใช้มืออีกข้างเกี่ยวขอบกางเกงแพรของตัวเองร่นลงไปถึงหน้าขาพร้อมขยับจนมันหลุดพ้นข้อเท้าไป ส่งให้ท่อนเนื้อเป็นอิสระ เมื่อเค้าหย่อนตัวลงเบา ๆ ความสูงที่แตกต่างกอบกับความยาวของลำควยเขื่อง พาให้ปลายหัวบานทาบลงกับปากร่องหีอันฉ่ำเยิ้ม ไพรินเองเมื่อรับสัมผัสอุ่นของท่อนควย ทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย ใบหน้าเธอร้อนผ่าว รู้ถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเธอในอีกไม่ช้าไม่นาน
"อย่า... ปล่อย..." ไพรินเรียกสติกลับมาพยายามผลักไสพ่อเธอให้ออกห่าง เอวท่อนล่างขยับเบี่ยงหนีลำควยอุ่น ๆ นั้น แต่มันไร้ผลกับไกรศักดิ์ เค้ายังคงระดมจูบไซร์ซอกคอ
"น้ำลูกพ่อ... พ่อรักลูกนะ... อึมมม" ไกรศักดิ์พูดเสียงกระเส่าพรางเม้มริมฝีปากเข้ากับใบหูน้อย ๆ ท่อนล่างเบียดเสือกไสหัวควยกับร่องหีฉ่ำเยิ้ม ไออุ่นจากสำเนียงและสัมผัสอันแผ่วเบาส่งให้เธอขนรุกชูชัน
"น้ำไม่รักพ่อแล้วเหรอ... น้ำ" ไกรศักดิ์โยกเอวช้า ๆ พาเอาปลายควยงัดเข้ากับติ่งเนื้อ ตามด้วยท่อนล่างครูดกับเม็ดละมุนตลอดลำ ไพรินถึงกับผวาแอ่นโคกรับอย่างลืมตัว
"ซี๊ดดดส์... อย่าค่ะ... พ่อ" เสียงห้ามอันกระเส่าราวกับครางสยิว 2 มือเกร็งบีบสีข้างด้วยความเสียว ไกรศักดิ์กระเด้าเอวบดลำเนื้อถูไถกับเม็ดละมุนอย่างต่อเนื่อง ท่อนเอ็นของเค้าเริ่มเปียกชุ่มไปด้วยน้ำเงี่ยนของลูกสาวที่คัดหลั่งออกมา
"น้ำ... พ่อคิดถึงลูกเหลือเกิน" ไกรศักดิ์พูดพลางจูบไล้มาที่พวงแก้ม ไพรินเองรู้สึกแปลกที่พ่อบังเกิดเกล้าเรียกเธอว่าน้ำ แต่ความสับสน และความเสียวร่องหีอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิตเด็กสาว ทำให้เธอไม่สามารถคิดอะไรไปไกลได้มากมายนัก
"พ่อ... ย่ะ... อย่า" เสียงห้ามหยุดลง พลันริมฝีปากเรียวงามที่พร่ำปรามก็ถูกประกบด้วยริมฝีปากของผู้เป็นพ่อ โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว ลิ้นเรียวของเค้าก็แทรกผ่านปากน้อย ๆ แตะเข้ากับลิ้นฉ่ำของเธอ จูบแรกที่หวงแหนของเด็กสาวเสียให้กับไกรศักดิ์ผู้เป็นพ่อของเธอเอง ความรู้สึกนุ่มละมุนอิ่มเอมแผ่วเบาพาให้เธอเคลิ้มเคลิ้มกับการจูบอันดูดดื่ม อีกทั้งส่วนล่างของไกรศักดิ์ยังคงบดเบียดลำควยกับรอยแตกสร้างความกระสันต์อย่างไม่ขาดสาย
"อื่มมมมมมมม" เสียงครางในลำคอกับอาการแอ่นสะท้าน เมื่อปลายถอกงัดเข้ากับติ่งเนื้อก่อนลำควยจะครูดผ่านมันไปตลอดลำ อาการแข็งขืนเมื่อครู่หายไปอย่างสิ้นเชิงแล้วในตอนนี้ เหลือเพียงเอวที่เผลอกระดกรับด้วยความเสียวและ 2 มือป่ายไปมาทั่วแผ่นหลังกำยำ บัดนี้ไพรินเริ่มเงี่ยนอยากลองกับควยท่อนนี้ของพ่อเธอเสียแล้ว 2 พ่อลูกบรรเลงเพลงรักกอดรัดประหนึ่งว่าเป็นคน ๆ เดียวกัน บนเตียงอันแสนอุ่นนุ่ม เล็บคม ๆ จิกเข้ากับแผ่นหลังเค้าเป็นระยะ ทุกครั้งที่หัวควยงัดสะกิดเม็ดละมุน
"อื่มมมม... อื่มมมม" เสียงอันเป็นสุขในลำคอ แสดงให้เห็นว่าในจิตใจของเด็กสาวตอนนี้ ไม่มีสิ่งใดต้องชั่งน้ำหนักอีก สัมผัสสวาทชวนให้คิดไปว่าถ้าดุ้นเนื้อนี้แทรกผ่านเข้าในหลืบอันคับแคบของเธอมันจะรู้สึกเช่นไร แต่ด้วยความเป็นผู้หญิงการเอ่ยปากถือเป็นเรื่องน่าอับอาย อีกทั้งผู้ที่เธอกำลังมีอารมณ์ร่วมด้วยกลับเป็นพ่อผู้ให้กำเนิด ฝ่ายไกรศักดิ์ก็เงี่ยนอยากเอาควยยัดรูหีลูกสาวเต็มทน แต่ด้วยประสบการณ์จึงรู้ว่าต้องทำอย่างแผ่วเบา เค้าถอยเอวอีกครั้งแต่คราวนี้ต่ำกว่าเดิมจนปลายควยจ่อเข้ากับปากรูหีแล้วจึงดันกดมันลงไปช้า ๆ
"ซี๊ดดดดส์" ไกรศักดิ์ครางด้วยความเสียว ปลายหัวซึ่งชโลมด้วยน้ำเหนียวจนฉ่ำเยิ้มมุดผ่านร่องเนื้ออุ่น ๆ ช้า ๆ เค้ารู้สึกเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูกที่ลำควยกำลังจะแทรกเย็ดหีลูกสาว แต่เพียงไม่ถึงคอหยักมันกับหลุดงัดครูดเม็ดละมุน
"อู้ยยยยยยยยว์" ไพรินผวาโน้มต้นคอไกรศักดิ์ซุกเข้ากับลำคอเธอ ฝ่ายไกรศักดิ์เองก็เสียวไม่แพ้ลูกสาวเค้ายังคงกระดกเอวหวังให้ท่อนควยผ่านเข้าไปในตัวลูกสาวอีกครั้ง แต่กลับหลุดอีกเป็นครั้งที่ 2 คล้ายเป็นการกระตุ้นให้ไพรินอารมณ์เตลิดกระเจิง
"พ่อขา... ริน... ไม่ไหว... แล้ว... ซี๊ดดดส์" เหมือนเป็นคำอนุญาตไกรศักดิ์ไล้มือผ่านสีข้างเนียน นิ้วโป้งเกี่ยวเข้ากับขอบชั้นในตัวจิ๋ว เค้าโหย่งเอวค่อย ๆ รั้งมันผ่านสะโพกผายลงช้า ๆ ไม่มีสิ่งใดต้องคิดอีก อารมณ์เงี่ยนแรงปรารถนาส่งให้ไพรินยกก้นงามงอนเปิดทางให้เค้ารูดมันหลุดพ้นไปอย่างง่ายดาย ไกรศักดิ์หย่อนส่วนกลางลงอีกครั้ง บัดนี้เบื้องล่างของทั้ง 2 เปลือยเปล่าไร้อาภรณ์มาขว้างกั้นให้เสียรสสัมผัสอีกต่อไป ท่อนเนื้อแข็งแทบปริทาบทับเนินหีโหนกนูนซึ่งพร้อมรับมันเข้าเป็นส่วนหนึ่งอีกครั้ง
"พ่อขอนะ" ไกรศักดิ์กระซิบข้างใบหูไพริน ทำเอาเธอขนลุกเกรียว เค้ากระดกเอวเบา ๆ พาปลายดุ้นเนื้อถูกับเม็ดละมุนเบา ๆ เหมือนถามหาคำตอบ
"ซี๊ดดดส์... ค่ะ... พ่อ"
"อูววววว์... อึ่มมมมมม" สิ้นคำว่าพ่อทั้งคู่ก็ต้องครางออกมาพร้อมกัน เมื่อหัวควยแทรกตัวผ่านปากร่องเสียวอันคับแน่น เยื่อพรหมจารีของเด็กสาวขาดลงทันที ไพรินจิกเล็บลงกับแผ่นหลังเค้า ใบหน้าเธอแหยเกคิ้วขมวดเม้มริมฝีปากแน่น
"เจ็บรึเปล่าลูกรัก... พ่อเอาออกนะ" ไม่มีคำตอบใด มีแต่เพียงอาการส่ายหน้าทั้ง ๆ ที่ตายังหลับ ไกรศักดิ์จึงค่อย ๆ ดันท่อนเนื้อให้จมลึกลงไปอีกครั้งอย่างช้า ๆ และแผ่วเบาเป็นที่สุด
"อูยยยยยว์... ซี๊ดดดส์... พ่อ" มันทั้งเจ็บทั้งเสียวอย่างบอกไม่ถูก กรงเล็บจิกแน่นนิ้วมือเกร็ง แต่ก็ไม่ทำให้ผู้เป็นพ่อเจ็บปวดแต่อย่างใด ร่องหลืบอันแคบอุ่นโอบรัดท่อนควยของเค้าพาให้เสียวไปทั้งลำ
"อึ่ม... ของลูกแน่นเหลือเกิน... ซี๊ดดดส์" ไกรศักดิ์อดครางไม่ได้กับความสมบูรณ์ของร่องหีลูกสาวคนงาม เค้าค่อย ๆ ถอนดุ้นเนื้ออกนิดหน่อย น้ำหีซึ่งถูกปิดกลั้นทาง ไหลออกตามชโลมลำควย ก่อนที่เค้าจะกดมันลงไปอีกครั้งอย่างแผ่วเบา
"อ้าาาาา... ซี๊ดดดส์" ช่างคับแน่นยิ่งนัก แม้น้ำเงี่ยนจะมากอารมณ์ปรารถนาจะรุนแรงแต่มันกลับไม่ทำให้ท่อนควยของเค้าผ่านเข้าไปโดยง่ายเลย มันสามารถเข้าไปได้เพียงครึ่งลำ ไกรศักดิ์เสียวควยเป็นที่สุดมันโอบรัดลำเนื้อของเค้าเสียเหลือเกิน ในใจคิดอยากกดมันย้ำลงไปให้หนอกชนหนอก แต่ก็กลัวลูกสาวอันเป็นที่รักต้องเจ็บปวด เค้าถอนมันออกช้า ๆ จนเกือบหลุด
"อย่าคะ... อู้ยยยยยย... ซี๊ดดดดส์... พ่อ" ความไร้เดียงสาพาให้ไพรินคิดไปว่าพ่อเธอจะเอามันออก จึงร้องห้ามพร้อมยกก้นงอนขึ้นตาม แต่กลับเป็นเวลาเดียวกับที่ไกรศักดิ์กลั้นใจกดสวนเอวส่งดุ้นเนื้อเข้าในร่องเสียว ด้วยความฉ่ำแฉะจากน้ำเมือกใส บัดนี้หนอกเนื้อของทั้งคู่บดเข้าหากัน ท่อนควยทั้งดุ้นฝังตัวอยู่ในหลืบหีแคบ ๆ ของลูกสาวแล้ว ไกรศักดิ์เงยหน้าแอ่นเอวเบียดส่วนกลางอัดเข้ากับโหนกเนินด้วยความเสียวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความอุ่นจนร้อนและคับแคบโอบรัดตลอดลำ ช่างเป็นสัมผัสสวาทสุดวิเศษเสียนี่กระไร เค้าก้มลงมองใบหน้าลูกสาวอย่างเอ็นดู แสงจันทร์สาดส่องกระทบ เธอช่างสวยงามราวกับเป็นนางฟ้าในเทพนิยาย ริมฝีปากน้อย ๆ ได้รูปดูเย้ายวน ไกรศักดิ์ค่อยบรรจงจุมพิตประทับจูบอันนุ่มนวลกับเรียวปากนั้น กอบกับค่อย ๆ ถอนลำเนื้อออกจากร่องช้า ๆ เมื่อถอยออกมาเกินครึ่งลำแล้วจึงพามันดำดิ่งลงในความคับแน่นนั้นอย่างแผ่วเบาอีกครั้ง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
"อึ่มมมมม" มันเป็นความเสียวสุดบรรยาย เพราะความนุ่มนวลนี่กระมัง ไพรินจึงไร้ซึ่งความเจ็บปวดทั้ง ๆ ที่เป็นครั้งแรกของเธอ ในทางกลับกัน กลับมีแต่ความเสียวหี ร่างของเธอสะท้านปานจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ
"เจ็บรึเปล่าลูก" ไกรศักดิ์ยันศอกพยุงตัว ถอนปากจากการจูบอันดูดดื่มมองหน้าลูกสาวพลางถามด้วยเสียงกระซิบ ไพรินไม่ตอบเพียงแต่ส่ายหน้าเบา ๆ แววตามองพ่อเธอด้วยความรัก เค้าเห็นเช่นนั้นจึงค่อย ๆ กระเด้าควยสั้น ๆ เบา ๆ ต่อไป เพียงเท่านั้นไพรินก็เสียวสยิวขมิบรับท่อนเนื้อทุกครั้งที่พ่อเธอขยับ เธอเม้มปากไกรศักดิ์มองดูยิ่งมีอารมณ์
"ของลูกวิเศษเหลือเกิน...อ้า" เค้าอดชมไม่ได้ ค่อย ๆ ถอนควยออกจนเกือบหลุดอีกครั้งแล้วกดมันจนหนอกเนื้อบดเบียดกัน
"ซี๊ดดดดส์ หนูเสียวค่ะพ่อ" ไพรินผวาขึ้นกอด เธอเสียววาบไปทั้งร่าง ท้องน้อยกระตุก ร่องหีบีบรัดลำควยพ่อเธออย่างแรง เธอตะกายขึ้นสวรรค์กับการร่วมรักครั้งแรกกับชายที่เรียกได้ว่าเป็นพ่อของเธอเอง
"อ้า... พ่อก็เสียวลูก... ซี๊ดดดส์" ด้วยแรงบีบตอดนั้น ไกรศักดิ์เสียวขนาดเกือบถึงจุดสุดยอดไปเหมือนกัน เค้าช้อนร่างลูกสาวขึ้น บัดนี้ทั้ง 2 อยู่ในท่านั่ง ไพรินโอบกอดลำคอพ่อเธอ ร่องหียังคงกระตุกตอดน้ำหีไหลเยิ้มลงไปถึงพวงสวรรค์ผู้เป็นพ่อ
"อู้ยยยยย" ไพรินครางเบา ๆ อีกครั้ง เมื่อไกรศักดิ์ขมิบเกร็งให้ลำควยพองในร่องหีลูกสาวพลางจับสะโพกผายขยับเล็กน้อย เธอเองก็เข้าใจได้โดยง่ายโยกเอวรับช้า ๆ เห็นเช่นนั้นไกรศักดิ์รู้ทันทีว่ากำแพงระหว่างพ่อลูกสลายไปแล้ว เค้าถอดเสื้อกล้ามอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายของไพรินออก ร่างเปลือยของทั้งคู่กอดกันกลมเนื้อแนบเนื้อ อกอวบของเธอเบียดเข้ากับแผงอกกำยำ สร้างความซาบซ่านยิ่งนัก ลำควยซึ่งลึกไปยันปากมดลูกถูกขย่มโยกแรงขึ้น
"ซี๊ดดดส์... โอ้ววว์... เอาเลย... ลูกพ่อ" ไกรศักดิ์ทิ้งตัวลงนอนให้ลูกสาวซึ่งปล่อยอารมณ์ไปตามความเงี่ยน ละแล้วซึ่งความกระดากอายโยกหีเย็ดท่อนควยของเค้า ไพรินใช้มือทั้ง 2 ยันแผ่นอกพ่อเธอพร้อมยกตัวขย่มลำควย เต้าอวบกระเพื่อมไหวขึ้นลงสวยงามจนไกรศักดิ์ต้องเอื้อมไปบีบเคล้น
"อ้า... พ่อขา... ซี๊ดดดดส์... รินเสียว... อ้า" เธอเสียวรูหีจนไม่สามารถขย่มโยกได้ต่อไป ฟุบลงซุกใบหน้าเข้ากับซอกคอของผู้เป็นพ่อ ไกรศักดิ์จึงกอดตอบพร้อมกระดกเอวเย็ดหีลูกสาวเร็วจี๋
"โอ้.. โอ้.. โอ้.. ซี๊ดส์.. พ่อ.. ซี๊ดส์.. อะ" ด้วยการกระเด้าเร็วแรงทำให้เสียงครางของเธอติดอยู่ในลำคอ เธอเสียวจนลมหายใจแน่นจุกในอก ร่องหีขับน้ำเงี่ยนไหลริน ยิ่งทำให้เค้ากระเด้าเย็ดเร็วขึ้น
"พะ.. พ่อ.. ระ.. ริน.. ริน.. จะเสร็จ... จะ... ซี๊ดดดดส์" สวรรค์ครั้งที่ 2 ของเธอกำลังใกล้เข้ามา แต่ไกรศักดิ์ไม่ต้องการเช่นนั้น เค้ารู้ดีว่าถ้าทำให้ไพรินเกือบถึงจุดแต่ไม่ถึง ครั้งแต่ไปเธอจะถึงสวรรค์อย่างสุดยอดเป็นเท่าทวีคูณ เค้าค่อย ๆ ลดความเร็วลงให้ลำควยแทรกเข้าออกในร่องหีช้า ๆ เนิบ ๆ
"ฮื้อ... ฮื้อ... ฮื้อ" เสียงหอบหายใจยาวจากไพริน เมื่อพ่อเธอหยุดกระหน่ำควยให้วิ่งเข้าออกในร่องหี ไกรศักดิ์พลิกตัวขึ้นเป็นฝ่ายคร่อมร่างลูกสาว พร้อมจับเธอบิดให้อยู่ในท่าโก้งโค้งโดยไม่ให้ท่อนเนื้อนั้นหลุดออก
"อู้ยยยยยย" ไพรินครางกระเส่า เพราะมันเหมือนลำควยหมุนควงในรูหีของเธอ ในท่านี้ทำให้ไกรศักดิ์เห็นถึงสะโพกแน่นกลมกลึงจับได้เต็มไม้เต็มมือ
"ซี๊ดดส์... อ้า" เมื่อลองกระเด้าเอวเย็ดดู มันช่างเสียวควยจริง ๆ หน้าขาเค้ากระทบแก้มก้นดังระงมเร้าอารมณ์แห่งกาม ร่องหีก็ขมิบรัดลำเป็นอย่างดี เค้าเริ่มโยกจากช้า ๆ แล้วเร่งขึ้น
"ซี๊ดดดส์... พ่อขา... ซี๊ดดดส์" ไพรินเอื้อมมือกลับมาจับมือเค้าด้วยความเสียวรูหี มันซาบซ่านขึ้นไปถึงสันหลัง ไกรศักดิ์กดหลังเธอเบา ๆ เธอฟุบใบหน้าลงอย่างว่าง่าย ส่งให้แก้มก้นซึ่งถูกกระแทกอยู่ลอยโด่งรับการเย็ดเข้าไปอีก
< -------- >
ขณะเดียวกันนั้นเอง วัชรีภรรยาของไกรศักดิ์ซึ่งหลับได้เพียงไม่นาน สภาพของเธอบนที่นอนในตอนนี้บิดกระสับกระส่ายไปมา เหงื่อกาฬแตกชโลมกาย คิ้วขมวดสีหน้าแสดงความกลัวอย่างเห็นได้ชัด
"อย่า... อย่าทำลูกชั้น... ไม่นะ... อย่า... ไม่... กรี๊ดดดด" วัชรีพร่ำพูดซ้ำไปมาก่อนจะสะดุ้งดึงตัวลุกขึ้นนั่งกรีดร้องอย่างสุดเสียง
"เฮื้อ... เฮื้อ... เฮื้อ... เฮื้อ..." เสียงหอบหายใจยาวดังชัดเจนในความเงียบ เธอเริ่มทบทวนสิ่งที่ได้พบเจอในความฝัน ณ ชายหาดริมทะเลยามค่ำคืน ชายวัยกลางคนเนื้อตัวสกปรกผมเผ้ารุงรัง กำลังคร่อมร่างสาวน้อย มือไม้ฉีกกระชากเสื้อผ้าเธอหลุดเป็นชิ้น ๆ อย่างบ้าคลั่ง เสียงร้องโหยหวนขอความช่วยเหลือพาให้เธอย่างก้าวเข้าไป และแล้วใบหน้าของร่างที่ถูกคร่อมอยู่นั้นก็เผยให้เห็น ไพรินนั่นเอง ลูกสาวสุดที่รักของเธอกำลังถูกใครบางคนพยายามข่มขืน ขณะที่ใช้ความคิดอยู่นั้นพลันเธอก็นึกถึงสามี วัชรีเอียงหน้ามองข้างตัว กลับเห็นเพียงที่นอนอันว่างเปล่า ในตอนนั้นเองแว่วเสียงบางอย่างแทรกเข้ามาในความเงียบงัน เธอหรี่ตาเงี่ยหูฟัง เสียงครางกระเส่าชัดขึ้นตามลำดับ วัชรีรู้สึกแปลกใจทั้งเรื่องสามีที่หายไป ความฝัน และเสียง เธอลงจากเตียงเดินออกจากห้องอย่างช้า ๆ ในใจก็นึกกลัวอยู่ไม่น้อย เสียงครวญครางดังขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเธอเยื้องกายใกล้ห้องนอนของไพริน ในระยะสายตาทำให้เห็นว่าประตูห้องของลูกสาวเปิดอยู่ ความฝันเริ่มทำให้เธอหวั่นวิตก ความห่วงลูกสาวทำเอาวัชรีรีบวิ่งไปยังประตูบานนั้นอย่างไม่คิดชีวิต และแล้วสิ่งที่เธอเห็นทำให้เธอถึงกลับช๊อค
"ไม่ไหวแล้ว... พ่อ... โอ้ววว... พ่อค่ะ... สะ... เสร็จแล้ว... โอ้วววววววว" ไกรศักดิ์ดึงรั้งสะโพกกลมกลึงของลูกสาวพร้อมอัดแก่นกายบดเบียด น้ำรักในลำกล้องพุ่งกระฉูดเข้าในโพรงหีอย่างรุ่นแรง
"อู้ยยยยยย..." ไพรินผวามือกำผู้ปูที่นอนแน่น ความรู้สึกถึงน้ำอุ่น ๆ พุ่งแรงเข้าในกายเธอส่งให้เธอถึงสวรรค์อีกครั้ง เธอบิดเกร็งเสียวสุดชีวิต ร่องหีบีบตอดลำควยของไกรศักดิ์เป็นจังหวะอย่างแรง ด้วยความเหนื่อยอ่อน ทั้ง 2 ทิ้งตัวลงนอนโดยไกรศักดิ์คร่อมอยู่บนร่างของลูกสาว เค้าพรมจูบพวงแก้มของเธอทั้งที่ท่อนเนื้อซึ่งกระตุกขับน้ำเงี่ยนเป็นระยะ ค่อย ๆ ลดขนาดลงยังคงคาอยู่ในรูหี สีหน้าของคนทั้ง 2 พ่อลูกดูผ่อนคลายอย่างมีความสุข แต่จู่ ๆ ไกรศักดิ์กลับเงยหน้าขึ้นมองวัชรีซึ่งอยู่หน้าประตู
"กรี๊ดดดดดดดด" วัชรีซึ่งยืนแข็งทื่อในสภาวะซ๊อคอยู่นั้น กลับกรีดร้องลั่นบ้าน ไกรศักดิ์และไพรินได้ยินก็สะดุ้งเฮือก เค้าและเธอผละออกจากกัน พลันสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็บังเกิดขึ้น สภาพบ้านที่ดูสวยงามกลับแปรเปลี่ยนเป็นบ้านร้างมืดทึม ขี้ฝุ่นหยากไย่เกาะอยู่โดยทั่ว อีกทั้งบนเตียงและพื้นก็มีทั้ง แมลงสาบ หนู เดินกันให้ดูน่าขยะแขยง
"หึ... หึ... ฮ่า... ฮ่า.. ฮ่า... หึ...หึ... หึ... ฮ่า... ฮ่า.. ฮ่า..." เสียงหัวเราะราวกับปีศาจจากขุมนรกดังสนั่น ตัวบ้านเหมือนจะสั่นไหวปานจะถล่ม ทุกคนต่างตกใจในสิ่งที่พบเห็น
"คุณรีบปลุกนัทแล้วพาลงไปที่รถ ผมจะไปเอากุญแจ" ไกรศักดิ์ตะโกนบอกสั่งภรรยา และรีบวิ่งกลับไปที่ห้องเก็บข้าวของอย่างเร็วลี้
"นัทตื่นสินัท ตื่น" วัชรีเขย่าตัวลูกชายอย่างแรงหวังจะให้ตื่น แต่ดูเหมือนจะไร้ผล ยิ่งนานเสียงหัวเราะก็ยิ่งทวีความดังขึ้น บานหน้าต่างปิดเปิดกระแทกสร้างความหวาดกลัวให้แก่แม่ลูกอย่างสุดขั้ว
"ไป ไป ไป เร็ว" ไกรศักดิ์ซึ่งหยิบกระเป๋าเสื้อผ้ามาได้รีบตะโกนสั่งเธอทั้ง 2
"คุณรีบพารินออกไป เดี๋ยวผมอุ้มนัทออกไปเอง ไปเร็ว"
"หึ... หึ... ฮ่า... ฮ่า.. ฮ่า... หึ...หึ... หึ... ฮ่า... ฮ่า.. ฮ่า..." เสียงหัวเราะยังคงดังขึ้นเรื่อย ๆ ผงฝุ่นเริ่มล่วงลงมาเหมือนตัวบ้านใกล้ถล่มเต็มที วัชรีปรี่เข้าจูงมือลูกสาวในสภาพเปลือยเปล่านั่งคุดคู้ปิดหูหลับตาด้วยความกลัวอยู่ข้างเตียง ไกรศักดิ์แบกร่างนัทพงษ์ซึ่งยังคงสลบไสลขึ้นบ่า อีกมือลากกระเป๋าเสื้อผ้าวิ่งตามวัชรีออกมาติด ๆ ทั้ง ๆ ที่ยังอยู่ในสภาพเปลือยกาย ประตูทางออกเบื้องหน้าปิดอยู่ แต่ไกรศักดิ์หาได้กังวลไม่เค้ามองด้วยแววตาแข็งกร้าววิ่งแซงวัชรีใช้เท้าขวาถีบเข้ากับบานประตูอย่างแรง เพียงครั้งเดียวมันก็เปิดออก ทุกคนวิ่งไปที่รถอย่างไม่คิดชีวิต
"น้ำลูกพ่อ" เสียงสะอื้นเย็นยะเยือกดังมาจากด้านหลัง ทั้ง ๆ ที่วิ่งอยู่นั้น ไกรศักดิ์ได้หันไปมองจึงรู้ว่าเป็นอานนท์ แต่มันไม่ได้ทำให้เค้าหยุดวิ่งแต่อย่างใด ภาพอานนท์ยืนอยู่หน้าประตูบ้านร้างที่แสนน่ากลัว ผ้าสีขาวที่เคยเห็นห้อยระย้าสวยงาม กลับเปลี่ยนเป็นเศษผ้าสกปรกโบกสะบัดอย่างบ้าคลั่ง ซุ้มดอกไม้เมื่อกลางวันครั้งเคยได้นั่งดื่มไวน์กลายเป็นเพิงเก่า ๆ เต็มไปด้วยหญ้าทะเลดูรกรุงรัง เมื่อถึงรถไกรศักดิ์ส่งนัทพงษ์ให้กับภรรยา และรีบควานหากุญแจในกระเป๋าเสื้อผ้า
"น้ำ... อย่าทิ้งพ่อไป... กลับมาอยู่กับพ่อเถอะ" อานนท์ค่อย ๆ ย่างก้าวเข้ามาหา ใบหน้าของเค้าดูเศร้าสร้อย มีคราบน้ำตาอาบแก้มอันซีดเผือก
"เร็วสิคะคุณ" วัชรีบอกเร่งด้วยใจระทึก
"เร็วแล้ว... เจอ... เจอแล้ว" รีโมทถูกกดทันที เมื่อเปิดประตูได้วัชรีรับพาลูกทั้ง 2 เข้านั่งด้านหลัง ส่วนเธอนั่งหน้า สติที่ยังดีทำให้ไกรศักดิ์สตาร์ทรถได้อย่างไม่ยากเย็น รถเคลื่อนตัวออกจากแดนนรกนั้นอย่างรวดเร็ว เมื่อพ้นรัศมีเสียงหัวเราะอันหน้ากลัว ทุกคนในรถก็เริ่มตั้งสติได้มีเพียงนัทพงษ์เท่านั้นยังคงนอนเหมือนไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น ไกรศักดิ์เหลือบมองกระจกหลัง ก็พลันเห็นร่างเปลือยของลูกสาว สายตาทั้งคู่ประสานกันทำให้รู้ว่าขณะนี้เค้าและเธออยู่ในสภาพเปลือยเปล่า ไพรินรีบยกมือขึ้นปิดบังเต้างามบีบเบียดต้นขาเข้าหากันแน่น วัชรีเห็นเข้าจึงเอื้อมล้วงเสื้อผ้าในกระเป๋าให้ลูกสาวและสามี
"เอ่อ... ผม"
"เงียบเถอะคุณ ยังไม่ต้องพูดอะไร" วัชรีพูดสวนทันที เธอไม่อยากฟังสิ่งใดทั้งสิ้นในตอนนี้ ภาพที่เธอเห็นเมื่อครู่ยังติดตา แต่ที่จำไม่ลืมเลือนคือ ภาพสามีของเธอเงยหน้าขึ้นมอง ขณะนั้นเองบังเกิดสิ่งที่น่ากลัวยิ่ง ใบหน้านั้นกลับแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าของอานนท์ซึ่งขาวซีดน่าสยดสยอง ในความคิดแวบหนึ่ง จู่ ๆ เธอก็คว้ากระเป๋าถือหน้ารถ เร่งค้นหาอะไรบางอย่าง ๆ ขะมักเขม้น หน้าหนังสือพิมพ์ซึ่งเธอตัดเก็บไว้ถูกหยิบออกมาพิจารณา แต่แล้วกลับทำให้เธอซ๊อคอีกครั้ง ข้อความเกี่ยวกับรางวัลโปรโมชั่นการท่องเที่ยวที่ครอบครัวเธอเห็นครั้งก่อนหายไป วัชรีคุ่นคิดทบทวนสิ่งต่าง ๆ ในจิตใจ ตอนนี้เธอสับสนว่าจะโกรธสามีที่ทำในสิ่งผิดประเพณีรึไม่ หรือสิ่งที่เธอเห็นนั้น สามีเธอไม่รู้ในการกระทำของตัวเอง ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มแรก ล้วนเป็นฝีมือของสิ่งเร้นลับที่เรียกว่าผีงั้นหรือ
