พัชรางค์หมดสติไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้
พอได้สติมาครั้งหนึ่งก็รู้สึกตัวร้อนด้วยพิษไข้
คิดถึงความสาวที่สูญเสียไป
ภาพแม่ครัวที่ถูกฆ่า
แล้วเธอก็หมดสติไปอีกครั้ง
เธอหลับๆตื่นๆ
พร่ำเพ้ออย่างเลอะเลือนด้วยพิษไข้
แล้วในที่สุด เธอก็ตื่นมาอีกครั้ง
อาการไข้ดูจะทุเลาไปแล้ว
แต่ความเพลียความหิวโหยเข้ามาแทนที่
พัชรางค์พบว่าตัวเองอยู่ในห้องที่มืดมิด
ไม่มีแสงไฟใดๆเลย
เธอต้องใช้มือคลำเพื่อพยุงตัวเองขึ้นมา