ระหว่าง
นั่งรถกลับบ้านในตอนเย็นของวันนั้น(ก็วันที่โดนล่อกลางวันแสกๆในที่ทำงานไง)
ฉันนั่งคิดไปตลอดว่าเราเริ่มสนิทกันก็จริงแต่ก็ไม่ถึงเวลาที่จะต้องอย่าง
นั้นจะว่าฉันไปยั่วเค้ารึก็เปล่าก็พูดคุยกันธรรมดา
ที่คิดอย่างนี้ไม่ใช่ว่าตัวเองไม่ประสาเรื่องทำนองนี้หรอกนะแม้ว่าจะช่ำชอง
แต่ยอมรับจริงๆ
ว่าคิดไปไม่ถึงและไม่ทันได้คิด
(แต่เค้าทำซะแล้ว)
ไวเป็นบ้าและยอมรับว่า
“นายแน่มาก”
ก่อนนอนเค้ายังโทร.ไป